من از تو می نویسم و از اشک جاری ام<br /> از حد گذشته مدت چشم انتظاری ام<br /> انگار فرق می کند این بار ، ‌رفتنت<br /> یک جور دیگر است تب بی قراری ام

ای که دستت می رسد کاری بکن<br />  شیعه‌ی مظلوم را یاری بکن<br />  زودتر آقا بیا اُمّید نیست<br />  کاممان تلخ است دیگر عید نیست

دشمنانت دست در دست هَمَند<br />  وارثان شمر و سعد و ملجم اند<br />  مهربان خیمه نشینی تا به کِی؟<br />  در بیابان بی قرینی تا به کِی؟<br />

صاحب شیعه بیا غیبت بس است<br /> شیعه در دنیا غریب و بی کس است<br /> می‌رود دنیا به سوی التهاب<br /> شیعه کشتن گوییا دارد ثواب

دیگر تمام شهر به عشقت مقیدند<br />  بی آن که در حضور تو باشند یک دله<br />  تو کیستی که دیده و نادیده خوانده اند<br />  خوبان تو را به ندبه و بدها به ولوله<br />

برگشته ام به فصل تو از خط فاصله<br />  این روزها پریده ام از خواب چلچله<br />  تنها کمی به دیدن تو فکر می کنم<br />  آن هم برای حل شدن چند مسئله<br />

دوباره جمعه گذشت و قنوتِ گریان ماند<br /> دوباره گیسوی نجوای ما پریشان ماند<br /> دوباره زمزمه ی کاسه های خالی ما<br /> پس از نیامدنت گوشه ی خیابان ماند

آقا نگاهت جای آهوهاست، می دانم<br /> دستان پاکت مثل من تنهاست، می دانم<br /> آقا دلت در هیچ ظرفی جا نمی گیرد<br /> جای دل تو وسعت دریاست ، می دانم<br />

جز تو کسی نیامده آقا، سر قرار<br /> انگار بی تو نیست کسی، غرق انتظار<br /> این جمعه هم گذشت و تو مثل همیشه باز<br /> در انتظار خویش نشستی به انتظار<br />

ای حضرت حاضری که ناپیدایی<br /> غایب شده از زشتی و نازیبایی<br /> شرمنده که جای آمدن، می‌گوییم<br /> آقا ، تو چه وقت پیش ما می‌ آیی ؟<br />