خستگان عشق را ایام درمان خواهد آمد<br /> غم مخور آخر طبیب دردمندان خواهد آمد<br /> آن قدر از کردگار خویشتن امیدوار<br /> که شفا بخش دل امیدواران خواهد آمد

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی   <br /> همه روز کارم این شد که بگویمت کجایی<br /> بخدا دلم شکسته، سر راه تو نشسته<br /> به منِ غریب و خسته، بنما یک نگاهی<br /> تو که یار بی کسانی، تو که صاحب الزمانی<br...

بیا جانم فدای تو، بلب دارم ثنای تو<br /> فشانم جان بپای تو، پریشانم بیا مهدی<br /> تو امید دل مایی، تو بر ما جمله مولایی<br /> تو آقایی، پریشانم بیا مهدی

بیا سِرّ خدا مهدی، پریشانم بیا مهدی<br /> بیا مهدی بیا مهدی، پریشانم بیا مهدی<br /> بیا افتاده ام از پا، فتـادم گوشۀ تنها<br /> ندارم توشۀ تقوا، پریشانم بیا مهدی

ابا صالح دلم سامان ندارد  <br /> مگر هجران تو پایان ندارد<br /> ابا صالح بیا دردم دوا کن   <br /> مرا با دیدنت حاجت روا کن

بیا یابن الحسن جانم فدایت   <br /> تمام زندگی باشد برایت<br /> بیا یابن الحسن دردم دوا کن    <br /> مرا با دیدنت حاجت روا کن

تو از جرائم اعمال خلق محزونی  <br /> مرا ببخش گر آزرده ام ترا مهدی<br /> به جان مادر پهلو شکسته ات زهرا  <br /> عنایتی به من مبتلا نما مهدی<br />

همیشه از تو تقاضایم این بود جانا    <br /> که لحظه ای نشوم از شما جدا مهدی<br /> به هیچ کس نکنم عرض حاجت خود را <br /> فقط تویی که کنی حاجتم روا مهدی<br />

قیود نفس و هوا عامل فراق شده  <br /> ز شر نفس و هوا کن مرا رها مهدی<br /> نشسته ام سر راه تو چون گدایانت <br /> نگاه مرحمتی کن به این گدای مهدی

بیا و زنگ غم از قلب ما زادا مهدی    <br /> بجان مادر افسرده ات بیا مهدی<br /> جلای هر دل نورانی از عنایت تُست  <br /> به قلب تیرۀ ما هم بده جلا مهدی