در بعضى از محلاّت ایران، مشاهده مى شود که اهالى، پایبند به عقاید مذهبى نیستند و مسائل دینى را بلد نیستند. مثلا در امر ازدواج و موضوع عقد به تراضى بین زن و مرد، اکتفا مى کنند و قباله اى درست مى کنند و در...

اگر کسى سواد خواندن و نوشتن داشته باشد و هنگام عقد خواندن، قصد انشاء کند، آیا مى تواند صیغه را جارى کند؟

اگر عاقد از شرایط نکاح و معناى صیغه، آگاهى نداشته باشد، آیا عقد نکاح صحیح است؟

اگر فردى به علت ندانستن حکم، ازدواج معاطاتى کرده باشد، وظیفه اش چیست؟

در صورت جواز متعه، اهل کتاب در کشورهاى غربى، آیا صیغه عقد باید به زبان عربى خوانده شود، یا همان توافق بین دو نفر بر زمان و مهریه معلوم (در قالب هدیه) کفایت مى کند؟

من شیعه ام و در کشورى هستم که عالم شیعه نیست، آیا عقد را اهل تسنّن بخوانند یا اینکه رضایت طرفین کافى است؟

آیا انشاء عملى در نکاح متصور است؟

آیا مى توان مانند سایر عقود در نکاح نیز قائل به معاطات شد؟ علّت را بیان فرمایید.

اگر بین زن و مردى بدون اجراى صیغه، به قصد علقه زوجیت، عمل زناشویى صورت گیرد، حکم فرزندان و نکاح چگونه است؟