جهان اسلام با توجه به گستره وسیع جغرافیایی، در عین اینکه از تنوعی بسیار در زبان‌ها برخوردار است، ویژگی‌های فرهنگی مشترکی بر محور دین دارد که زمینه اشتراک در بسیاری مفاهیم و به تبع واژه‌های مربوط را

این باور که نصوص دینی اسلام به زبان عربی بودند، همواره ضرورت آموختن زبان عربی را برای مسلمانان ایجاب کرده و این زبان را در سطحی از فرهنگ و هویت دینی آنان جای داده است. اما اختلاف در همین سطح هویتی است...

با وجود آنکه در قرآن کریم هرگز سخن از عربی به عنوان یک زبان "برگزیده" در میان نیست و تنها وجه خصوصیتش، آن است که زبان پیامبر برگزیده از میان "امیین" است، در دوره‌های پسین به تدریج اندیشه "زبان برگزیده"...

در قرآن کریم، این آموزه که وظیفه محوری پیامبران انذار و تبشیر است (بقره/2/213؛ انعام /6/48)، با موضوع زبان پیوندی مستحکم خورده است؛ در واقع زبان ابزاری برای انتقال آموزه‌هاست که جز از طریق آن و با بیانی...

در مقام پیجویی از همگرایی قومی در شبه جزیره و رابطه آن با مفهوم قومی عرب در سده‌های پیش از اسلام، سخن گفتن بسیار دشوار است و مبنایی غیر سیال برای تکیه وجود ندارد. اگر مبنا بر اسم عرب نهاده شود، به روشنی...

ترجمه‌شناسی به مثابه دانش که فرآیند ادراکی موجود در پس هر بازتولید به عنوان ترجمه را مطالعه می‌کند، اکنون دایره وسیعی را در بر می‌گیرد و فراتر از ترجمه متون مکتوب و محاورات شفاهی که به طور سنتی موضوع ترجمه

هنوز جای آن خالی است که تاریخی تحلیلی از نظریه ترجمه در فضای جهان اسلام فراهم آمده باشد، ولی مطالعات اجمالی در خصوص ترجمه‌های قرآن به مثابه حوزه‌ای خاص از ترجمه که از قضا ارتباط مستقیمی به موضوع

زنی که همسرش درگذشته است. قرآن در آیات 234-235 بقره از بیوه‌ها در خطاب به مردان مؤمنی که می‌میرند و همسرانشان را برجا می‌گذارند (یَذَرون ازواجاً) سخن می‌گوید. اصطلاح بیوه معادل عربی در قرآن ندارد،

احوال مربوط به خوشی یا ناخوشی جسمانی. گاهی در قرآن از واژه‌ی «مرض» برای انتقال این معنای ظاهری بیماری جسمانی استفاده شده است، حال آنکه در برخی مواضع این لفظ به معنایی استعاری به کار رفته است.

قرآن وجود را به این دنیا و جهان دیگر تقسیم می‌کند، که همواره با تقسیم دیگر وجود به «شهادت» و «غیب» همراه است، چنان‌که در آیه‌ی 22 حشر آمده است: «اوست خدایی که غیر از او معبودی نیست، داننده‌ی غیب و