کيش کارگو نمونه اي از يک جنبش هزاره اي است. وجود و تعداد اين گونه جنبشها آشکارا نشان مي دهد که دين غالباً الهام بخش عمل سياسي و دگرگوني اجتماعي است. جنبش هزاره اي گروهي است که يا به علت تغييري بزرگ و ناگهاني...

کليساها و مذاهب، سازمانهاي مذهبي برخوردار از نظامهاي اقتدار تعريف شده هستند. در اين سلسله مراتب، مانند حوزه هاي ديگر زندگي اجتماعي، زنان اکثراً از قدرت محروم گرديده اند. اين مسأله در مسيحيت بسيار روشن...

همه ي اديان متضمن اجتماعات مؤمنان اند، اما اين اجتماعات به شيوه هاي مختلفي سازمان داده مي شود. يکي از شيوه هاي طبقه بندي سازمانهاي ديني نخستين بار توسط ماکس وبر و همکارش، مورخ ديني ارنست تروئلچ مطرح گرديد....

در جوامع سنتي دين معمولاً نقشي اساسي در زندگي اجتماعي دارد. نمادها و شعاير ديني غالباً با فرهنگ مادي و هنري جامعه- موسيقي، نقاشي يا کنده کاري، رقص، قصه گويي و ادبيات- در آميخته است. در فرهنگهاي کوچک، هيچ...

چگونه مي توانيم در دنيايي بدون خدا زندگي کنيم؟ اين پرسش از قرن هجدهم به بعد، هنگامي که متفکران اجتماعي و علماي ديني تصور کردند نفوذ دين به شدت رو به زوال مي رود در فرهنگ غرب طنين افکند. براي مدتي نزديک...

جامعه شناسي جايگاه نخستين را در ميان گروهي از رشته هاي علمي (از جمله انسان شناسي، اقتصاد و علوم سياسي) که معمولاً علوم اجتماعي ناميده مي شوند اشغال مي کند. اما آيا ما واقعاً مي توانيم زندگي اجتماعي انسان...

همان گونه که می‌دانیم یکی از نظریات بسیار مهم پروتاگوراس نسبی‌گرایی معرفتی می‌باشد که همواره این عقیده را بدون چون و چرا در تاریخ فلسفه در مورد وی به کار برده‌اند؛ اما در عصر جدید مفسرانی همچون دکتر قوام...

347 ق. م: هنگامي که بعد از مرگ افلاطون به سمت رئيس آکادمي منصوب نمي شود، آتن را ترک مي کند، و در دربار هرمياسِ، حاکم آتارنئوس، در آسياي صغير اقامت مي گزيند.

چنين مي نمايد که هر کدام از فنون و پژوهش هاي ما و همچنين هر کدام از کردارها و انتخاب هاي ما تلاش در جهت دستيابي به خيري است. از اين رو، مي توانيم به درستي، خير را « غايت همه چيز » بناميم. با اين حال، واضح...

زماني که در سال 323 ق. م. ارسطو مجبور به گريز از آتن شد، سرپرستي ليسئوم را به تئوفراستوس سپرد. در يکي از منابع آمده است که تئوفراستوس دل در گرو عشق پسرِ ارسطو داشت، که در آن زمان از شاگردان او بود. اما...