ژان پل سارتر(1) (تولد: 1905) در نخستین سالهای پس از جنگ جهانی دوم بحث انگیزترین فیلسوف اروپایی بود. وی البته شهرت خود را در میان محافل وسیع غیرفلسفی پیش از هر چیز مدیون رمانها و نمایشنامه هایی است که به

مارتین هایدگر(1) (تولد: 1889) نخست شاگرد فرقه ی مسیحیان ژزوئیت(یسوعی) بود؛ سپس به تحصیل پرداخت و دکترای خود را نزد ریکرت در دانشگاه فرایبورگ آلمان پایان داد. پس از آن با هوسرل ارتباط یافت و نزد وی با

«به پیرامونش نگریست؛ هیچ چیز جز خودش ندید. نخست فریاد برآورد: من هستم!.... آنگاه هراسید، زیرا انسان می هراسد... هنگامی که تنهاست.»

در میان فیلسوفانی که زیر تأثیر هوسرل قرار گرفتند ماکس شلر به علت اصالت و ابتکار و استعداد خود مقامی ویژه دارد. وی در سال 1874 در شهر مونیخ زاده شد. شاگرد اویکن بود.

ادموند هوسرل (1859- 1938)، که در کنار برگسون ماندنی ترین و ژرفترین تأثیر را بر تفکر معاصر داشته است و هنوز هم دارد. شاگرد برنتانو بود و نزد روانشناس کارل اشتومپف نیز درس خوانده بود. فعالیت آموزشی خود را...

فنومنولوژی (پدیدارشناسی) دومین جریان بزرگ فلسفی را تشکیل می دهد که در اتحاد با فلسفه ی زندگی، اما به تقدیری بالتمام دیگر، گسستن با سده ی نوزدهم را موجب گردید. دقیقتر بگوییم، یکی از دو گرایش همانند است...

جریانهای فکری که در آلمان هماهنگ با فلسفه ی زندگی فرانسوی و عملگرایی انگلیسی اند عبارتند از جنبش تاریخگرایی (1) و فلسفه ی زیست شناسانه. این دو، هر چند فرق بنیادی با هم دارند، در یک جنبه ی قطعی و تعیین...

جریان تفکر عملگرایانه در واقع پیش از همه در امریکا و انگلستان ظاهر شد، اما به هیچ روی محدود به این سرزمین ها نماند؛ و در حدود سال 1900 بویژه در آلمان هواداران بسیار یافت. نزد آمپیریوکریتیسیتها، کارل مارکس،...

هانری برگسون(1) ( 1859- 1941) مهمترین و اصیلترین نماینده ی «فلسفه ی زندگی» نوین است که به دست وی به بهترین شکل آن درآمد. اما هر چند بعداً رهبر این جنبش شد، به هیچ روی بنیانگذار آن به شمار نمی رود. در خود

فیلسوفانی هستند کوشش دارند که مجموعه ی واقعیت را به وسیله ی «زندگی» توضیح دهند. اما این تنها جنبه ی مشخص کننده ی ایشان نیست. وجه تمایز دیگر آنان از تجربه گرایان و ایدئالیستها تلاش آنان است تا قالب همگانی...