شخصی، می خواهد منزل و مایَملَک خود را به صُلحِ قطعی به کسی واگذار کند، به شرط این که تا مالک، زنده است، در تصرّف خودش باشد و از منافع آن ها استفاده کند و نیز مشروط بر این که شخص متصالح، پس از مرگ وی (مَصالح) برای او یک حجّ به جا آورد و 20 سال، نماز و روزه به نیابت او انجام دهد؛ آیا این صلح و شرط ها صحیح است؟ و آیا ورثه ی مَصالح می توانند صلح را به هم بزنند؟