زروان (Zarvan) در اوستا (Avesta)، نام فرشته‌ی زمان بی‌کران می‌باشد. زروان پرستی که بر پایه‌ی اعتقاد به نیروی لایزال و غیر قابل تغییر سرنوشت استوار بود، کیش ایرانیان باستان به شمار می‌رفت. پیروان این

پیش از ورود قوم ماد به کوهپایه‌های باختری زاگرس، قبایل هوریان، لولوبیان، گوتی‌ها، مهرانیان، کاسپی‌ها، میتانی‌ها، مانناها و اورارتوییان در آن جا می‌زیستند.

اقوام گوناگون آریایی ایرانی از یکدیگر جدا شدند و سه کلان تبار ایرانی به وجود آوردند. هر گروه از این اقوام در بخشی از فلات ایران ماندند؛

گویا اواخر هزاره‌ی چهارم پیش از میلاد، اقوام هند و اروپایی (آریاییان نخستین) به جست و و جوی سرزمین‌های جدید و مناسب، کوچ را آغاز کردند که این کوچ تا هزاره‌های بعدی هم چنان ادامه یافت.

فلات ایران: سرزمین مرتفع و پهناوری است که کوه‌های هندوکش و رود سند مرز خاوری آن، رود آموی و دریای مازندران و رود ارس مرز شمالی آن، دامنه‌های باختری زاگرس تا خوزستان و خلیج فارس مرز باختری

هنر ساسانی، هنری درباری و پیوسته در پی برقراری پیوند با سنّت‌های هنری دوره‌ی هخامنشی و استمرار فرهنگ پارتی (اشکانی) بود. این مرحله دوره‌ی پایانی هنری به شمار می‌آید که از چهار هزار سال پیش در

پایه‌ی قوانین در نظام اجتماعی دوره‌ی ساسانی چه بود؟ نگهداری از پاکی خون خاندان‌ها و اموال و حقوق آنان، اساس این سامانه‌ی اجتماعی بود. زندگی اشراف از نظر لباس و خوراک و مسکن و زن و خدمتکار، با توده‌ی

دین مانوی در زمان زندگی او از باختر امپراتوری روم تا هند و از مرزهای چین تا عربستان منتشر شد. پس از مرگ مانی، اختلاف‌هایی در میان رهبران آیین مانوی، پدید آمد. فشار بر مانویان نیز بسیار بود. موبدان

باورهای دینی انسان باستانی، باور به ایزدان گوناگون، چه در شکل ابتدایی و چه در شکل پیشرفته‌ی آن، پیوسته با آیین‌هایی همراه بود. این آیین‌ها بخش بزرگی از دین مردمان باستان را شکل می‌داد. آیین‌ها در سرزمین...

دین در این دوران، از باورها و آیین‌های کهن هند و ایرانی ریشه گرفته بود. این باورها چه بودند؟ پدیده‌های طبیعی و روان مردگان در مرکز این باورها بودند. به تدریج، هر یک از پدیده‌های طبیعت، به صورت خدایی