تحلیل انتقادی فرهنگ را نباید موضوعی کم اهمیت دانست. حرکت بر اساس جزء به جزء آسان‌تر است، چرا که طراحی و پیش بینی نتایج ساده‌تر می شود.

تمام نظام‌های آموزشی، از تصور ما نسبت به آینده مایه می گیرد؛ از این رو اگر تصور ما از آینده یک جامعه، با واقعیت موجود آن منطبق نباشد، نظام آموزشی آن جامعه راه خیانت به جوانانش را در پیش گرفته است.

امروزه دانش پژوهان در معرض مقادیر زیادی اطلاعات غیر قابل هضم یاگمراه کننده که از طریق روزنامه‌ها، تلویزیون، نوارها، فیلم‌ها، ایستگاه‌های رادیویی و دیگر منابع ارائه می‌شود، قرار دارند.

در برخی فرهنگ‌ها، مفهوم آینده به خودی خود وجود ندارد و آن فرهنگ‌ها فاقد مفهومی تحت عنوان بی‌نهایت‌اند.

شناخت امیال، باورها و احساسات، چیزهایی که معمولا اختصاصی‌ترین تلقی می‌شود، مشکل‌تر است. اول آن که برای انجام این کار از ادات کلامی لازم برخوردار نیستیم.

برخی منتقدان می گویند که رفتارگرایی نمی تواند با آگاهی فردی به آگاهی فرد از خود به سر و کار داشته باشد. آنان بر وجود یک «قلمرو درونی» که رفتارگرایان آن را نادیده می گیرند، اصرار می ورزند.

رفتارگرایی با رآلیسم مرتبط است، زیرا رأى حقیقت مستقل رآلیست‌ها تا حد زیادی با دیدگاه رفتارگرایان که رفتار را معلول شرایط محیطی می‌دانند، شباهت دارد.

تعلیم و تربیت باید منصفانه و با جرأت با هر مسأله اجتماعی رو به رو شده، بر زندگی و واقعیتهای سخت آن اثر گذاشته، با جامعه ارتباط پویا و بسیار نزدیک برقرار کرده

عصر ما سرشار از امکانات است. انسانی ترین زیباترین، شکوهمندترین تمدنی که تاکنون به دست هیچ ملتی ساخته نشده، در اختیار ما قرار دارد.

امروزه لازم است در تعلیم و تربیت به مدرسه از ابعاد گسترده تری نگاه کنیم. یک چنین نهضتی نمی تواند صرفا حرکتی در تعدیل زندگی،سازگاری،مسؤولیت پذیری،یا «تعلیم و تربیت باز» باشد