بازسازی گرایان عقیده دارند که رویکرد آنها یک حرکت بنیادی نشأت گرفته از پیشرفت گرایی است. این امر بدان سبب درست است که بسیاری از پیشرفت گرایان به موضوعات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی می پردازند.

به دلیل تنوع فرهنگ‌های موجود در جهان، جای تردید است که یک ضابطه کلی که مورد حمایت تمام گروه‌های فرهنگی باشد بتواند در این برهه از زمان بوجود آید.

سوگیری تعلیم و تربیت باید در جهت تحریک تمایلات عمومی به فعال بودن باشد. معلمان باید با انجام این نوع برنامه آموزشی فعال، از انفعال و ترسی که در زمینه کار کردن فعالانه برای ایجاد تحول گریبانگیر آنها شده...

ابزارهای آموزشی از قبیل متون درسی و فنون تدریس و روشها به خاطر تأثیراتی که بر شاگردان دارد، زیان آور است.

تعدادی از سازمان‌های تربیتی مانند انجمن ملی تعلیم و تربیت مطالبی را جمع آوری کرده‌اند که خطرات و تبعات ناشی از جنگ هسته‌ای را برای معلمان توضیح می‌دهد تا آنها این مطالب را در کلاس درس مطرح کنند.

اساسا، بازسازی گرایی بر ضرورت تحول تأکید دارد. این یک موضع گیری آرمانی در پنداشت اهدافی است که در راستای یک فرهنگ یا تمدن جهانی جهت داده شده است.

مربیان به طور فزاینده‌ای در می‌یابند که شاگردانی را تربیت میکنند که باید به عنوان شهروندانی مولد، پس از اتمام مدرسه، سال‌ها به فعالیت بپردازند.

ما در فرهنگ جدید با انبوهی از آشفتگی‌ها و تناقض گویی‌ها مواجه هستیم. از یک طرف توانایی بسیاری برای انجام خوبی‌ها داریم و از طرف دیگر توانایی فوق العاده‌ای برای نابودی در ما وجود دارد.

آزمایش جالبی در بعضی از مدارس به اجرا در آمده و دانش آموزان پیرامون پروژه‌ای کار میکنند که امکان زندگی آنها را در کره مریخ بررسی می‌کند.

به عنوان آخرین حرکت در خصوص تعلیم و تربیت، بازسازی‌گرایی مربیان را درباره نقشی که در تعلیم و تربیت بر عهده دارند، به تفکر مجدد واداشته است.