انسان‌ها در طول زندگي، خود را در موقعيت‌هايي قرار مي‌دهند که مولّد باورهاي نادرست و ناشايست هستند و همچون غل و زنجير، او را از راهيابي به معرفت صحيح و مسير هدايت باز مي‌دارند. همان‌طور که فردي با

پژوهش درباره مقوله معرفت، و مؤلفه‌ها و مسائل حول آن، از دغدغه‌هاي مهم و بنياديني است که در دانش‌هاي معرفت‌شناسي، فلسفه، منطق، تفکر نقدي و فلسفه علم مطرح مي‌شود. قرآن کريم نيز که کتاب الهي و منشور

قرآن خود را عربي مبين و بدون اعوجاج معرفي مي‌کند و بنابراين تعاليم آن بايد براساس قوانين فهم و از جمله قوانين منطق باشد که قوانين فکر و انديشه و تعقل‌اند و قرآن سفارش مي‌کند که در آن تعقل و تدبر کنيم؛...

قلمرو تعريف، شامل حيطه تصورات و مفاهيم است و تصديقات را دربرنمي‌گيرد. به عبارتي، هرچند در برخي موارد، ميان تصور و تصديق، همراهي و مقارنت هست، اما جهت تصوري علوم و آگاهي‌هاي بشر از جهت

منابع تعريف، عبارت‌اند از ابزارهاي شناختي انسان که در فرآيند تعريف دخالت و تأثير دارند. از آنجا که تعريف، مفيد تصور است، طبيعتاً منابع تعريف خارج از منابع شناختهاي تصوري انسان نخواهند بود. شناخت‌هاي

هرچند تعاريف قرآني، تعاريف منطقي نيستند و قرآن کريم، اهدافي غير از اهداف منطقي صرف دارد، مي‌توان گفت قرآن کريم به تعريف در معناي وسيع آن، اهتمام ويژه دارد و اگر درصدد مقايسه و تطبيق باشيم، مي‌توان

در قرآن کريم علم از منظرهاي مختلف تقسيم شده است؛ گاهي به لحاظ ابزار مثل علم از طريق حواس و يا غيرحواس و تقسيم حواس نيز به حواس ظاهري و باطني و در مواردي به لحاظ نحوه ادراک مثل شهودي يا حصولي

يکي از ويژگي‌هاي اسلام و فرهنگ قرآن، واقع‌گرايي معرفتي است. آيات قرآن سرشار از بيان‌ها و تذکراتي است که انسان را به کسب شناخت از عالم هستي و وجود خود انسان توجه داده و آثار اين توجه و کسب معرفت را

گفته‌اند پاسخی كه خداوند به درخواست اعجاز از حضرت محمد داده است، هیچ ارتباطی به درخواست آنان ندارد و این خود، دلیل بر معجزه نداشتن حضرت محمد است.

می‌گویند یكی از دلایلی كه ثابت می‌كند حضرت محمد معجزه‌ای نداشت، آیه‌ی 37 سوره‌ی انعام است؛ چون در این سوره در پاسخ افرادی كه از آن حضرت تقاضای معجزه می‌كردند، پاسخ می‌دهد كه خداوند قادر بر ارائه‌ی