در بحث انتظار، یکی از مسائلی که درباره ی تربیت است، این است که اصلاً چه کسی را می خواهیم تربیت کنیم. در کار تربیتی و آموزشی که آموزش ابزاری است برای کار تربیت، پیوسته صحبت از اهداف می شود

انتظار در مکتب اسلام، تنها يک رويکردِ عاطفي نيست؛ بلکه رويکردهاي معرفتي، اجتماعي، اخلاقي و فردي را نيز شامل مي شود. از اين روي مي توان، انتظار را هم چون منشوري دانست که داراي تجليات گوناگوني است.

اوائل جواني که در نجف اشرف مشغول تحصيل بودم امر معيشت بر من سخت مي گذشت. بنا گذاشتم فقط به قصد دعا براي توسعه ي حال به کربلا مشرف شوم.

از نجف اشرف به زيارت سيدالشهداء عليه السلام مشرف شدم. در مراجعت به هيچ وجه توشه ي راه و مرکب سواري نداشتم. تقريباً دو فلس (واحدي از پول عراق) پيدا کردم و با آن خرما خريدم و خوردم و روانه شدم.

حاکم مصر نزد «احمد بن طولون» از من سعايت کرده بود و هم و غم شديدي مرا در خود گرفت و طوري شد که بر جان خود مي ترسيدم. به همين جهت به قصد بيت الله الحرام از مصر خارج شدم و از آنجا به عراق رفتم و وارد کربلا...

ايامي که در نجف سکونت داشتم مشغول «جهاد اکبر» و «رياضت هاي شرعي» از قبيل روزه و نماز و ادعيه و غيره بودم. يک بار چند روزي براي زيارت مخصوصه ي امام حسين عليه السلام در عيد فطر، به کربلاي معلي مشرف شدم

نخست اين که شبهه شناسيِ مهدويّت و پاسخ گويي به اين شبهات و پرداختن به چنين مبحثي، خود يکي از ابعاد مهم تربيتي انتظار است؛ همان چيزي که يکي از محورهاي مهم در برگزاري اين گفتمان به شمار آمده است. اگر قرار...

سيد جليلي از اهل اصفهان مدتي متوسل به ساحت مقدس آقا امام حسين عليه السلام شده بود و تقاضاي تشرف به حضور مبارک آن حضرت يا محضر مقدس حضرت ولي عصر (ارواحنا الفداء) را داشت. اين کار مدتي طول کشيد ولي

بعد از اين که معارف دينم را از آقا سيد مهدي قزويني قدس سره ياد گرفتم از ايشان سؤال کردم، چطور مي شود دوباره آقا امام زمان عليه السلام را زيارت کنم؟

عالم جليل القدر شيخ علي رشتي که از علماي با تقوي و زاهد و شاگرد مرحوم شيخ انصاري رحمه الله بود نقل فرمود: