حکمران مسیحی حکومتی در جنوب عربستان که حبشیان آن را بنیان گذاشتند. نام این حکمران معمولاً در تفسیر سوره‌ی فیل، که وصف مجازات اصحاب فیل توسط خداوند است، ذکر می‌شود. اگرچه در قرآن نام وی به

کوچک‌ترین واحد مستقل صوری و معنایی در گفتار قرآن، که با قافیه‌ای در پایان مشخص می‌شود. کلمه‌ی قرآنی «آیة» (جـ آیات، احتمالاً مأخوذ از کلمه‌ی سریانی «آثا»، قس. کلمه‌ی عبری «اوث»؛ نک. Jeffery, For.

نامی که محققان غربی به ماجرایی داده‌اند که در سنت اسلامی به «قصه‌ی غرانیق» مشهور است. بنابر نقل‌های مختلف، ادعا شده است که محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) یک بار کلماتی را که شیطان به او القا کرد با

آیه به معنی نشانه یا علامت و نیز دلالت کردن بر چیزی یا به ثبوت رساندن چیزی است. این مفهوم یکی از رایج‌ترین مفاهیم در قرآن است و عمدتاً با واژه‌ی «آیة» (جـ آیات) تقریباً در چهارصد مورد و با واژه‌ی «بَیّنة»...

از همان نخستین روزهای ظهور اسلام، مسلمانان قرآن را شالوده‌ی همه‌ی دانش‌ها و رفتارهای اخلاقی در نظر گرفتند. در ابتدا تعلیم و تبلیغ قرآن از طریق آموزش و وعظ در مسجد صورت می‌گرفت. بدین ترتیب، الگوی

عمل تعلیم؛ بیان و انتقال دانش و اطلاعات، اغلب فقرات متعدد مربوط به آموزش در قرآن به تعلیم صحیح مؤمنان و رشد معنوی آنها به منزله‌ی افراد و اعضای جامعه اختصاص دارد. این فقرات تعلیماتی را در زمینه‌ی

نشأت گرفتن جهان و انسان از خداوند. داستان‌های آفرینش در سنت‌های فرهنگی سراسر عالم، از جمله در سنت تکامل طبیعی، در پی تبیین ماهیت محیط اجتماعی و مادّی بشر است تا سرگذشت او را معنادار کند و اغلب به

گستره یا عرصه‌ای گنبدی شکل بر فراز زمین. واژه‌ی عربی «السماء»، از ریشه‌ی س م و، به بخش فوقانی هر چیزی اشاره دارد، مثل سقف یا آسمان (طبری، تفسیر، 151/1؛ Lane, iv, 1434). این واژه در شکل مذکر

چالشی که باید از سر گذراند. حدود صد آیه در قرآن به طور مستقیم یا غیرمستقیم به آزمایش و به ویژه آزمایش یا امتحان ایمانِ صادق اشاره دارد. چهار فعل و/ یا مشتقات آنها به طور خاص برای این معنا به کار رفته‌اند،...

عموماً آن را نامی برای پدر ابراهیم در قرآن، می‌دانند. در قرآن، واژه‌ی «آزر» تنها در آیه‌ی 74 انعام آمده است: «و [یاد کن] هنگامی را که ابراهیم به پدر خود آزر گفت: آیا بتان را خدایان می‌گیری؟ من همانا تو...