چقدر خوب و زیبا است وقتی که برف غم روی درخت دل انسان ها می نشیند، به روییدن دوباره برگ های سبز ایمان داشته باشیم.

طیبه ثابت شعر زیر را با موضوع تلاش کردن و امید داشتن سروده است.

هر چند دول سرمایه داری جهان به بهانه ی جریان دروغگین هولوکاست تن به ظلم بزرگ و جنایت قرن دادند ولی حتی اگر آن جنایتی که در غرب اتفاق افتاد درست باشد نمی بایست تاوان آن را مردم فلسطین دهند.

سیاهی نماد غم و اندوه نیست و در سیاهی هاست که ارزش نور و روشنایی مشخص می شود، سیاهی نیز جلوه ای از قدرت خداوند است.

این متن زیبا از اکرم کشایی که با حدیث زیبایی از امام صادق(ع) مزین شده است، در توصیف امید و ناامیدی است.

تو قلب­های مُرده را همیشه زنده می­ کنی و خانه ­ی دلِ مرا پُر از پرنده می ­کنی

باید دوباره برخاست از خواب ِتوت، شیرین همراه ِکرم ها رفت تا عُمقِ سیب، پایین

آدم به امید زنده‌ست. امید که باشه آدم خیلی راحت با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنه؛ اما امید که نباشه روحیه‌ی کار کردن هم نیست. دیگه حال و حوصله نداریم. بعضی‌ها به اینو اون امید دارن، همش چشمشون به کمک اوناست...

شبنم نشسته روی گل­ها گل­های باغ آرزوها تنها درخت خشک این باغ گل می­کند امروز و فردا

نگاه می‌کنی به من ‏ ‏منی که رو به روی آینه‏ مقابل نگاه تو نشسته‌ام ‏ نگاه می‌کنم به تو ‏