سیزدهم دی‌ماه هر سال، یادآور شهادت سردار دیگری از خیل سرداران آسمانی دفاع مقدس است. یاد و نام شهید «علی‌رضا عاصمی» هیچ‌گاه از صفحة دل بروبچه‌های تخریب جنوب

بابا ظاهری ساده و ساکت داشت. با صورتی آفتاب‌سوخته که کلاه سادة سیاه‌رنگی، روشن‌ترش می‌کرد. هر روز می‌دیدی که افسار تلاش را می‌گیرد و آهسته راه می‌افتد طرف بیرون بادرود.

داشت می‌ترکید. حس می‌کرد نفسش به سختی بالا می‌آید. هرکار می‌کرد که اخم‌هایش را باز کند، نمی‌توانست. انگار آب جوش ریخته بودند روی سرش، بدنش می‌سوخت،

نوجوانی آرام و بی‌سروصدا وارد پایگاه و ناحیه شد. سه‌شنبه شب و شب جلسه‌ی قرآنی بود. او کمی دورتر ایستاد و نماز مغرب و عشا را خواند. جلسه شروع شد،

فی لیله ی بیستم بهمن ماه 1357 هجری شمسی در محضر مهر مظاهر حضرت آیت الله العظمی خمینی موسوی قائد عظیم انقلاب اسلامی با حضور جمعی از علمای اعلام و رئیس

آیا ساماندهی عناصر وابسته برای مصادره ی نهضت عدالت خواهی و قانون طلبی مردم ایران و از صحنه خارج کردن رهبران واقعی مردم به وسیله ی جعل اسناد و شایعه پراکنی و غیره،

اگر کسی این واقعیت را بر زبان آورد که رد پای سیاست های استعماری را در جعل مذاهب دروغین، جعل اسناد، انحراف جنبش های ملی و آزادی بخش و غیره در تاریخ معاصر ایران

آیا می توان پذیرفت که قریب به اتفاق اساتید، افاضل و مدرسین حوزه ی قم از مبارزات ریشه ای و اصولی شهید قدوسی و پیروی او از امام خمینی سخن بگویند لیکن آقای منتظری بر

آقای منتظری در درازای نهضت اسلامی امام و انقلاب اسلامی هیچ گاه در جریان فعالیت های سری و زیرزمینی رجال روحانی قرار نداشت. زیرا آنان او را به سبب ساده اندیشی و

آقای منتظری با طعنه به همه ی مراجع، شخصیت های روحانی و پیشوایان اسلامی کهبرای آسایش همسر و فرزندان خود، دو اتاقی از منزل خود را به آنان اختصاص داده و