جنگ جهانی اول باعث به وجود آمدن نوعی سرخوردگی روزافزون از الهیات لیبرال بود. بعضی از نویسندگان بر این باور بودند که شلایرماخر در حقیقت مسیحیت را تا حد تجربه‌ای دینی تنزل داد و از این

ایمان‌گرایی گرایش به این نظر است که از طریق عقل و استدلال نمی‌توان به حقایق دینی دست یافت. ایمان گرایی در مسیحیت سابقه‌ای طولانی دارد. ترتولیان می‌گفت «پسر خدا به صلیب کشیده شد... پسر

از اواخر قرن هجدهم، واکنش‌ها به نگرش حداکثری به عقل و عقل‌گرایی افراطی فزونی گرفت. یکی از این واکنش‌ها جریانی بود که به رمانتیسم مشهور شد. رمانتیسم از محافل ادبی و هنری آغاز شد و به

انتساب خطا به کتاب مقدس سابقه‌ای طولانی دارد و محصول دوره مدرن نیست. برای نمونه، در تقابلات میان مسیحیت و دیگر ادیان، همواره بحث از خطاهای کتاب مقدس مطرح بوده است و عالمان

عصر روشنگری سرآغاز حاکمیت عقل انسانی بود؛ عصری که در آن خرد جایگاه ویژه و منحصر به فردی داشت و عقل‌گرایی و اصالت عقل حرف آخر را می‌زد. متفکران این دوره چنان به خرد انسانی

اصطلاح انگلیسی Enlightenment (روشنگری) در دهه‌های پایانی قرن نوزدهم رواج یافت. «جنبش روشنگری» به مجموعه‌ای از اندیشه‌ها و نگرش‌ها اشاره دارد که در قرن هجدهم رواج بسیاری

کاتولیک‌ها، لوتری‌ها، کالونی‌ها و انگلیکن‌ها، اینها گروه‌های اصلی مسیحی در قرن شانزدهم بودند؛ البته گروه‌های دیگری نیز وجود داشتند که مانند این چهار گروه قدرت نداشتند. هر یک از این گروه‌ها تفسیر

ایگناتیوس لویولایی (1491-1556) که فردی نظامی بود، پس از مجروح شدن در جنگ، در دوره نقاهت زندگی نامه قدیسان را مطالعه کرد. در اثر این مطالعه‌ها دچار تحول مذهبی شد و تصمیم گرفت

نهضت اصلاح دینی کلیسای کاتولیک را به واکنش واداشت؛ «شکل‌گیری شورای ترنت»، «تشکیل مجدد دادگاه تفتیش عقاید» و «شکل‌گیری گروه‌های راهبان مذهبی» برای دفاع از آیین کاتولیک و مبارزه

نظام الهیاتی مسیحی در چند سده اول شکل گرفت. این نظام در طول قرون وسطی بدون تغییر باقی ماند و به رهبران و متفکران نهضت اصلاح دینی رسید. یکی از مهم‌ترین خصوصیات آن نظام اعتقادی،