برای رفتن به جبهه توانست رضایت پدرش را جلب کند. پس احساس کرد به امضایی دیگر نیاز دارد و آن صاحب اصلی امام رضا(علیه السلام) بود. با عشق و علاقه ی خاص راهی مشهد شد. از کوی طلاب تا حرم مطهر را با پای پیاده...

بچه ها در منطقه ی سیستان و بلوچستان، آن طور که شایسته ی یک مسلمان واقعی بود در ابعاد مختلف کار می کردند. سال های اول پیروزی، انقلاب از مراسم محرم تاسوعا و عاشورا، خبری نبود.

بهروزی چندین بار به شدت مجروح شد و پزشکان، بر استراحت کامل تا مرز بهبودی و سلامتی او پای فشردند. اشتیاق وصال یار چنان قرار از کفش ربوده بود که تب و تابش را مداوا نمی کرد. از این نظر، فرصت را غنیمت شمرده...

شهید جزایری در شب عملیات و لحظاتی قبل از اعلام رمز به رزمندگانی که همراه او هستند می گوید: « می خواهم اعتراف کنم که مدت هاست سخت عاشق اهل بیت (علیهم السلام) شدم. عجیب است اسم پیامبر(صلّی الله علیه و آله)...

جنگ داشت هفت ساله می شد. علی بیشتر بچه ها از جمله معاونانش را فرستاده بود همدان و گفت: « بریم شناسایی تپه ی سبز.» متعجب شدیم و گفتیم: « به چشم! مگه ما مردیم که خود شما می خواین...»

برونسی از آنهایی بود که از مرز خودیت گذشته بود. بدون اغراق می توانم بگویم که حتی تجربه ی دشوار رزمی شدن را، با توسل به اهل بیت عصمت و طهارت(علیه السلام) به دست آورد. عجیب ارتباطی داشت با آن بزرگواران.

همین که حرف عاشورا و کربلا را می زدم، می نشست پیشم. چشم می دوخت به دهانم، و انگار همه ی سراپایش گوش می شد. نشانه ی علاقه و حواس جمعی اش، سئوال هایی بود که گاهی ازم می پرسید:

بسیجی شهید عیسی خدری هر مجلسی را مناسب می دید می گفت: « چه خوب است که الان یک روضه، آن هم روضه ی حضرت زینب (سلام الله علیها) یا حضرت زهرا(سلام الله علیها) را بخوانم.»

در این مطلب راسخون خاطره ای از شهید جعفری در کلام دکتر محمدعلی طالبی، از یاران شهید را مطالعه می کنید با راسخون همراه شوید.

آن چه می خوانید، شرح عملیات آزادسازی پادگان سنندج و نقش برجسته شهید جعفری در این عملیات به روایت تعدادی از یاران شهید برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی شهید جعفری است که با تلخیص و ویرایش آن را می خوانید: