The current route :
هفت تکلیف راهبردی برای ایران فردا
نقش پیاده روی اربعین در همبستگی اسلامی و شکلدهی تمدن نوین اسلامی
جلسه اول تدریس چه بگوییم؟
حجاب اجباری: رضاخان، جمهوری اسلامی و یک سوال بیپاسخ؟
توصیه هایی برای پیشگیری از گرمازدگی در پیاده روی اربعین
پناه به عدل الهی: تحلیل فرازهای دعای چهاردهم صحیفه سجادیه با استناد به قرآن
آمین رب العالمین: حسن ختام دعا و تجلی فضل عظیم و قدرت الهی
قناعت و آرامش در سایه یقین: نسخهای برای مهار حرص و دلبستگی به دنیا
درس تسلیم و توکل: حکمت تأخیر انتقام از ظالم و یاری الهی
تجلی تسلیم و هدایت: رضایت به قضای الهی و طلب راه راست
چرا ابراهیم بن مالک اشتر به کمک امام حسین(ع) نیامد؟
متن کامل سوره یس با خط درشت + صوت و ترجمه
نماز استغاثه امام زمان (عج) را چگونه بخوانیم؟
نحوه خواندن نماز والدین
نحوه ختم سوره حمد در شنبه اول ماه قمری
اهل سنت چگونه نماز می خوانند؟
نماز قضا را چگونه بخوانیم؟
اقدامات مهم و اورژانسی پس از چنگ زدن گربه
طریقه خواندن نماز شکسته و نیت آن
دعای طلب رزق و روزی امام جواد(ع)

تا تو بودی
تا تو بودی رخنهای برغم نبود زخم دل را حاجت مرهم نبود با زلالیهایت ای تفسیر عشق عشقورزی سخت بر آدم نبود

به خال لب دلدار گرفتار
ای به خالِ لب دلدار گرفتار بیا ای انالحق زده منصور سَرِدار بیا بلبل باغ خزان دیده این شهر غریب! یک نفس بهر خدا جانب گلزار بیا

بهر خفته
خیز ای نهفته در سکوت خاک چندی از شکست ساقه ات گذشت عشق اگر چه با دلم انیس بود با تو رفت از این دیار و برنگشت

به قدر وسعت یک گریه (3)
خزان شد و ورقِ دفتر زمان برگشت سپس کتیبه خونین آسمان برگشت نوشته بود که فردا زمان دگر شده است زمین دگر شده است، آسمان دگر شده است

به قدر وسعت یک گریه (2)
ای آنکه عشق قسم خورده است بر نامت به وحدت کلمه میرسیم، در نامت هزار و یک گل این باغ از تو نام گرفت بهار رنگی اگر داشت، از تو وام میگرفت

به قدر وسعت یک گریه (1)
«امام رفت» خبر ساده بود، اما سخت شبیه باور یک جنگل بدون درخت و اینکه هیچ گلی وا نمیشود، دیگر درخت، قطع شده، پا نمیشود، دیگر

به قدر وسعت یک گریه (1)
در انتظار تو دل را قسم به جان دادم و نامهای به نشانی آسمان دادم و شب به خواب من آمد، امام کودکیام و من صداش زدم با تمام کودکیام

به بت شکن همیشۀ تاریخ
کاش با بوی تو آغشته شود اشک های شب تنهایی من بشکنی بار دگر با تبرت بت بی جان جنون زایی من

بعد تو
چه آرزوهایی رؤیاهایی بود دلم می خواست رنگ آسمان را بگیرم و به صورت شهر بپاشم

برگ آخر
تنها تکرار بی خستگی میان شکوفه های باران شکفت می دانستم