چسب های دما بالا معمولاً به خاطر ساختار صلب، دمای نرم شدن بالا و گروه های شیمیایی پایدار، شاخص می باشند. همین فاکتورها همچنین موجب می شوند تا این چسب ها، فرآوری سختی داشته باشند. تنها چسب های

برای اینکه یک چسب و یا ماده ی آب بندی مفید باشد، این ماده نه تنها باید در برابر نیروهای مکانیکی مقاومت کند بلکه همچنین باید در برابر عواملی که در حین سرویس دهی، بر روی آن اثر می کنند، نیز مقاومت کند.

زیرلایه های شیشه ای و سرامیکی عموماً مواد با انرژی سطحی بالایی هستند و بیشتر چسب ها، به سرعت آنها را تر می کنند. یک مشکل در زمینه ی اتصال دهی شیشه های نوری انتخاب چسبی است که از لحاظ اپتیکی،

بیش از 30 گروه از پلیمرهای الاستیک وجود دارد. این مواد بر اساس استاندارد ASTM D 1418 به گروه هایی طبقه بندی شده اند که از لحاظ ساختار زنجیره ی شیمیایی، مشابه هستند. این گروه های الاستومری در

آماده سازی سطحی قطعات کامپوزیتی برای ایجاد اتصال های چسبی مناسب، به نوع سطح چسبندگی و نوع چسب وابسته می باشد. آماده سازی پیشنهاد شده برای بسیاری از کامپوزیت ها، شامل شستشو با حلال به منظور

پلی وینیل کلراید (PVC) یکی از متداول ترین انواع پلاستیک های خانواده ی وینیل است. PVC یک ماده با گستره ی مدول، صلبیت و انعطاف پذیری گسترده است. یکی از مزیت های اصلی این ماده، روشی است که این

پلی اتر اتر کتون (PEEK) یک ماده ی با کارایی بالاست که در اصل به عنوان یک پوشش توسعه یافت اما به صورت قطعات لایه ای و همچنین قطعات قالب گیری شده نیز وجود دارد. PEEK می تواند هم با استفاده از

تغییر در درجه ی یونیزاسیون و رفتار متراکم شوندگی صابون ها در زمان تغییر در pH، می تواند در بسیاری از خواص ایجاد شده، ،مؤثر باشد. پدیده های مربوط به pH و pK_a در اسیدهای چرب و کاربردهای

بیش از 50 سال است که مشتریان از دغدغه های مربوط به اثرات محیط زیستی محصولات خانگی مختلف آگاه هستند. این دغدغه ها همیشه وجود داشته و هر روز بر میزان آنها نیز افزوده می شود. در واقع این دغدغه ها

محلول فنول آبی حاوی 12 % آب، متداول ترین حلال مورد استفاده برای تثبیت نایلون می باشد. بعد از اعمال حلال، قطعات با فشار به هم متصل می شوند. بعد از خشک شدن در هوا، قطعه ی اتصال یافته در آب جوشکان