امّ الکتاب، شرح همه‌ی وقایع گذشته و حال و آینده و منبع وحی که علاوه بر «امّ الکتاب» (زخرف: 4)، اصطلاحات قرآنی «کتاب مکنون» (واقعه: 78) و «لوح محفوظ» (بروج: 22) به آن اشاره دارند. بنا به

پیامبری که نامش در دو آیه از قرآن ذکر شده است. در آیه‌ی نخست (انعام: 86)، الیَشَع (الیَسَع) در کنار اسماعیل، یونس و لوط آمده و گفته شده است که آنها بر بقیه‌ی مخلوقات برتری داده شدند (و کُلاً فَضَّلنا علی

رسول و پیامبری که نامش سه بار در قرآن ذکر شده است. در مورد نخست، نام الیاس در کنار زکریا، یحیی، عیسی و عبارت «کلٌ مِن الصالحین» (همه از شایستگان بودند، انعام: 85) آمده است. در دومین

مسلماً الحاد فقط در پرتو راست‌کیشی معنی پیدا می‌کند، که به نظر می‌رسد رشد و گسترش آن در اسلام به عنوان واکنشی حدیث‌گرایانه به خط مشی‌های سیاسی- کلامی خلیفه‌ی عباسی، مأمون (حکـ 198-218)

مصدری از ریشه‌ی عربی أ ل ف که مفسران مسلمان و نیز پژوهشگران جدید آن را به شیوه‌های گوناگونی توضیح داده‌اند. این واژه در سوره‌ای از قرآن (قریش: 1-2) آمده است و با نام قریش مرتبط شده و با

دانشی که به تحقیق درباره‌ی تولید و توزیع منابع مادّی جامعه می‌پردازد. در سیاق قرآن، دانش اقتصاد عبارت است از نقش احکام، قواعد و راهنمایی‌های شریعت اسلامی که بر رفتار فردی و اجتماعی در قلمرو

مراسم ادواری که به بزرگداشت یاد افراد خاص یا به یادبود رویدادهای مهم تاریخ مقدس برگزار می‌شود. واژه «عید» در قرآن به کار نرفته است، اما از این واژه برای نامیدن دو جشن [در ادبیات اسلامی] استفاده

اَعراب: کسانی که محل سکونت خویش را در جاهای مختلف و غالباً بسته به شرایط آب و هوایی برمی‌گزینند و تغییر می‌دهند. اعراب اقوامی غیر شهرنشین از شبه جزیره‌ی عربستان‌اند که ده بار در قرآن یاد شده‌اند.

واژه‌هایی که مقدار کمیّت‌ها و تعداد اشیا را نشان می‌دهند. در قرآن بسیاری از واژه‌های عربی بیانگر اعداد و شمارش به کار رفته است. در قرآن بسیاری از این واژه‌ها در معنای شمارش حقیقی و به شکل صور و

اصطلاحی ادبی و کلامی برای بیان سرشت بی‌همتایی زبان قرآن. گرچه در قرآن لفظ «اعجاز» نیامده، هم‌خانواده‌ی فعلی آن «أعجزَه» به معنای «او را ناتوان و درمانده یافت» یا «قدرت و توانمندی او را بی‌اثر