آه آه از دام غفلت که دو بالم را گرفت<br /> فرصت پرواز تا اوج وصالم را گرفت<br /> باز هم تکرار روز جمعه و دلواپسی<br /> مثل یک بغضی شد و قال و مقالم را گرفت

ای چراغ عارفان ، شمع رخ زیبای تو<br /> ای بهشت جاودان آنصورت و سیمای تو<br /> با وجودت در همین کوکب پس از خورشید و مه<br /> عالم آرا شد جمال آسمان آرای تو

تو شبى محفل ما را ز رخت روشن کن<br /> اى که نام تو بود روشنى محفل ما<br /> ما که در بحر جهان کِشتى سرگردانیم<br /> اى نجى الله ثانى بنما ساحل ما

مشکلى گشته به ما هجر تو و طعن رقیب<br /> جز به وصلت به خدا حل نشود مشکل ما<br /> شوق دیدار تو ما را دهد امید حیات<br /> ترسم آخر غم هجر تو شود قاتل ما

اى که عشق تو بود مونس جان و دل ما<br /> وى که مهر تو عجین گشته در آب و گل ما<br /> دل ما گشته زدورى تو کاشانه غم<br /> تا نیایى بَرِ ما غم نرود از دل ما

در سرى نیست که سوداى سر کوى تو نیست<br /> دل سودازده را جز هوس روى تو نیست<br /> سینه غمزده اى نیست که بى روى و ریا<br /> هدف تیر کمانخانه ابروى تو نیست

مهر پر فروغ صلح، رخت بسته از عالم<br /> بى تو آرزوهامان، دانه دانه مى سوزد<br /> اى منادى رحمت بانگ آمدن سر ده<br /> گل ستان عدل و داد، بى نشانه مى سوزد<br />

عالمى زهجرانت عاشقانه مى سوزد<br /> شهر انتظار ما، خانه خانه مى سوزد<br /> آتشى به پا گشته، زین فراق طولانى<br /> قلب لاله گون ما، این میانه مى سوزد<br />

من کیستم تا هر زمان، پیش نظر بینم تو را؟<br /> گاهى گذر کن سوى من، تا در گذر بینم تو را<br /> افتاده بر خاک درت، خوش آن که آیى بر سرم<br /> تو زیر پا بینىّ و من، بالاى سر بینم تو را

اگر بناست که اصلاَ نبینم آقا را<br /> رواست کور کنم این دو چشم بینا را<br /> ز بس که فکر گناهم هنوز نشنیدم<br /> صدای ناله ی هل من معین آقا را