باید سلام کرد به تسبیح و یاد او بر صبح و بر سپیده و بر بامداد او بر او درود و خیر کثیر وجود او بر حالت قیام و رکوع و سجود او

تا به كي دل را ز هجران تو دلداري دهم تا به كي با ناله قلب خسته را ياري دهم تا به كي با اشك سوزان و نوایي سوخته اين دل بيمار شيدا را پرستاري دهم

من کیستم تا هر زمان پیش نظر بینم تو را گاهی گذر کن سوی من، تا در گذر بینم تو را افتاده بر خاک درت، خوش آن‌که آیی بر سرم تو زیر پا بینی و من بالای سر بینم تو را

حق دوباره کرمی کرد که بیدار شوم با نگاه تو گل فاطمه هشیار شوم از ازل گر دل من بر تو ارادت کردست مادرت خواست که من بر تو گرفتار شوم

بی چاره من به هر چه رسیدم سراب بود افسوس هر چه نقشه کشیدم بر آب بود عمری به انتظار نشستم ولی چه سود وقتی تو آمدی دل من غرق خواب بود

بهار آمد، بهار من نيامد گل آمد، گلعذار من نيامد برآوردند سر از شاخ، گل‌ها گلي بر شاخسار من نيامد

کی می‌شود به حال خرابم دعا کنی نام مرا میان قنوتی صدا کنی عمری است کوچه گرد دیار محبتم شاید دلت بسوزد و شاید و عطا کنی با درد هم نشینم و با غصه هم دمم

امشب رسد از سامره بوی گل نر گس گل‌ها همه چشمند به سوی گل نر گس بگرفته همه خوی به خوی گل نرگس نرگس زده لبخند به روی گل نرگس

بالی برای رفتن تا آسمان بده راهی برای دیدن رویت نشان بده ما مردمان ساده دل این زمانه‌ایم اصلا خودت بیا و دعا یادمان بده

مى‌نشینم چو گدا بر سر راهت اى دوست شاید اُفتد به من خسته نگاهت اى دوست به امیدى که ببینم رخ زیباى تو را مى‎نشینم همه شب بر سر راهت اى دوست گاهگاهى به من زار نگاهى بنما