ابن فارس می‌نویسد: برای كلمه اجر دو اصل و ریشه است: اول اجرت بر عمل و دوم جبران شكستگی استخوان و جمله «اُجِرَتْ یَدُه» در همین معنا به كار رفته است و معنای جامع بین این دو همان جبران است؛ زیرا گویا

در لغت دارای یك اصل و ریشه است و آن كُندی، بازماندن و تأخیر است و اطلاق آن بر گناه بدین سبب است كه گناه‌كار از خوبی باز می‌ماند. بر همین اساس راغب می‌نویسد: إثم نامی است بر كارهای بازدارنده از

فیومی در مصباح المنیر می‌نویسد: وقتی می‌گوییم: «اتی الرجل» یعنی مرد آمد و كلمه «اتیان» اسم مصدر از فعل «اتی» است كه به صورت لازم و متعدی استعمال می‌شود. جمله «اتی زوجته» كنایه از جماع است و به

«اب» در لغت به معنای تربیت و تغذیه است و هنگامی كه گفته می‌شود: «ابوت الشیء» یعنی به او غذا دادم. كلمه اب به معنای پدر، برگرفته از همین معناست. همچنین به هر فردی كه سبب در ایجاد یك شیء یا

راغب اصفهانی می‌نویسد: آیه به معنای علامت آشكار و روشن است كه در محسوسات و معقولات به كار می‌رود. همان گونه كه فرد با دیدن علائم نصب شده در راه‌ها متوجه می‌شود كه راه را پیدا كرده است، با دیدن

راغب اصفهانی می‌نویسد: «آل» برگرفته از اهل و تصغیر آن «اهیل» است؛ جز آنكه آل در استعمال فقط به انسان‌های شناخته شده اضافه می‌شود، مثل آل هاشم؛ به همین دلیل گفته نمی‌شود «آل رجل» و نیز به زمان و مكان

روند تیرگی روابط پیغمبر و یهود از زمانی آغاز شد که پیغمبر تصمیم گرفت قبله را از مسجدالاقصی در قدس به مسجدالحرام در مکه تغییر دهد، تصمیمی که به نوبه‌ی خود از نزدیکی تحولی تاریخی خبر می‌داد. جنگ بدر

ما در این‌جا به مسئله‌ای که در دوران جدید ذهن محققان قصص قرآنی را به خود مشغول داشته است، یعنی مسئله‌ی رابطه میان قصص قرآنی و حقایق تاریخی نخواهیم پرداخت. قرآن همان‌گونه که کتاب داستان و رمان به

از مرحله‌بندی بلاشر برای ترتیب سور قرآن برحسب نزول چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت؟ اجمالاً می‌توان گفته که مرحله‌بندی و روش جدیدی نیست. مرحله‌بندی که بلاشر به آن اعتماد کرده مبنی بر تمییز میان ویژگی‌های

تشخیص مکی و مدنی و اولین و آخرین سوره‌های نازله شرط ضروری هرگونه ترتیب و چینش جامعی برای سوره‌های قرآن برحسب نزول به شمار می‌آیند. به رغم این، اختلاف بر سر موارد مذکور راویان اولیه را از نقل