بیماردار و همراهان بیمار، معمولاً از بستگان درجه یک او هستند، ولی باید پرسید آیا بیماردار، از روی عشق و علاقه با بیمار همراه شده یا از روی احساس گناه یا برای انجام وظیفه؟ به هر صورت، بیمارداری در خانه،...

بچه ها به این دلیل که یک جور فکر جادویی دارند، همیشه مستعد احساس گناه کردن هستند. آنان می پندارند در ایجاد هر اتفاقی که در جهان، و به خصوص در جهان خود آن ها، در خانواده و در اطراف شان رخ می دهد، به گونه...

معمولاً وقتی والدین یا یکی از اعضای خانواده به یک بیماری سخت درمان مبتلا می شوند، اولین پرسشی که به ذهن می آید، این است که واقعیت را باید چه زمانی، چگونه و تا چه اندازه ای به فرزندان بگوییم. هنوز پدر یا...

بیمار وقتی متوجه می شود که دیگر امیدی به بهبودی او وجود ندارد، به این فکر می افتد که کارهای ناتمامش را تمام و به شکلی زندگی اش را جمع و جور کند. کارهایی را سامان دهد که فرصت رسیدگی به آن ها را نداشته است....

از زمانی که درمان را آغاز می کنیم، به هر نحوی که شده با بیماری و پیشرفت آن مبارزه می کنیم و به بهبودی امید داریم. وقتی درمان طول می کشد و از بهبودی خبری نیست، در واقع ما فقط توانسته ایم در این مدت بیماری...

در طی مدت درمان، بیمار و اطرافیانش در حالتی از ابهام و تعلیق به سر می برند و در میان دریایی از نگرانی، عدم اطمینان و ناامیدی دست و پا می زنند؛‌ ولی همیشه نقطه ی امیدی هست.

زن و شوهری که در زمان سلامت، روابط عاطفی و جنسی خوبی داشته اند، در زمان بیماری نباید فکر کنند که بیمار دیگر به روابط جنسی نیاز ندارد. بلکه حتی به صورت نمایشی و نمادین هم که شده، خوب است روابط جنسی بیمار

اگر کسانی که به بیماری های علاج ناپذیر دچارند به افسردگی هم دچار شوند، احتمال اقدام به خودکشی در آن ها بسیار بالا می رود. خیلی از آن ها می اندیشند که «بیماری من خوب شدنی نیست، دوره ی درمانش سخت است و نتیجه...

سازوکار دفاعی بیمار هم مثل همه ی سازوکارهای دفاعی آدم ها در برابر ناکامی ها و فشارهای روانی است و به او کمک می کند تا اضطرابش را مهار کند و کاهش بدهد. سازوکارهای دفاعی به بیمار کمک می کنند تا خُرد نشود،...

مشخص کردن مرزها به این معناست که هر چیز به چه کسی تعلق دارد، و هر احساس، هر فکر، هر تصور و هر خیال متعلق به چه کسی است. وقتی مرزها مشخص و فاصله ی بین افراد تعریف شده باشد، می توان به جای ترس و