بیمار در لحظه ی مرگ خواسته هایی دارد که همراهان می کوشند تا حد امکان آن ها را عملی کنند. یکی از این آرزوها یا خواسته ها، مسأله ی محل به خاک سپاری فرد است. هر کسی دوست دارد، او را در جای معینی و با مناسک

مشخص کردن مرزها به این معناست که هر چیز به چه کسی تعلق دارد، و هر احساس، هر فکر، هر تصور و هر خیال متعلق به چه کسی است. وقتی مرزها مشخص و فاصله ی بین افراد تعریف شده باشد، می توان به جای ترس و

گاهی بیمارداران در وضعیتی قرار می گیرند که ما آن را «همه توانی» می نامیم. آن ها در این وضعیت تصور می کنند با تکیه بر دانش محدود خود، و با مطالعه ی چند کتاب و مقاله، جست وجو در اینترنت، و با دیدن چند برنامه...

مشخص کردن مرزها به این معناست که هر چیز به چه کسی تعلق دارد، و هر احساس، هر فکر، هر تصور و هر خیال متعلق به چه کسی است. وقتی مرزها مشخص و فاصله ی بین افراد تعریف شده باشد، می توان به جای ترس و

مشخص کردن مرزها به این معناست که هر چیز به چه کسی تعلق دارد، و هر احساس، هر فکر، هر تصور و هر خیال متعلق به چه کسی است. وقتی مرزها مشخص و فاصله ی بین افراد تعریف شده باشد، می توان به جای ترس و

نزدیک شدن به بیمار خیلی خوب است، می تواند به او احساس اتکا و امنیت بدهد؛ ولی حل شدن در بیمار، و به جای او فکر و عمل کردن اصلاً خوب نیست. این کار، گرفتن توانایی زندگی از بیمار است، با این کار او احساس می...

ترحم کردن به بیمار دقیقاً یکی دیگر از همان تله هایی است که باید مراقب باشیم در دام آن نیفتیم. به طور کلی، باید و نبایدی در کار نیست، همدردی و همدلی خوب و زیباست، احساس ترحم در چنین وضعیتی طبیعی است، ولی...

برخی از بیماران احساس می کنند که زحمت و بارِ سنگینی را به خانواده ی خود تحمل می کنند، وقت اطرافیان را می گیرند و هزینه های درمانی آنان فشار به خانواده شان وارد می کند، در نتیجه دچار احساس گناه می شوند...

بیمارداری مهارت های خود را می طلبد و به آموزش، تمرین و حوصله نیاز دارد. خانواده هایی که توانایی مالی دارند، بهتر است پرستار آموزش دیده و متناسب با وضعیت بیمارشان استخدام کنند. اگر چنین امکانی فراهم نیست،...

گروه درمانگر وظیفه و هویت خود را در برگرداندن سلامتی به بیمار می دانند و همه ی دانش و خلاقیت و توان خود را در این راه به کار می گیرند. برای پزشک، پرستار و بیمارستان هم، به پایان رسیدن عمر بیمار خوشایند...