خداوند متعال در آیه‌ی 9 سوره‌ی «حجر» می‌فرماید: «اِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ؛ همانا ما ذکر (قرآن) را فروفرستادیم و به یقین آن را حفظ خواهیم کرد.» این مقاله قصد دارد با...

به نظر می‌رسد دو اصطلاح وحی و اعجاز به تفسیر و توضیح نیاز نداشته باشند؛ اما در مورد آنها از دو جهت می‌توان بحث کرد: امکان آنها و پیوند آنها با یکدیگر که موضوع اصلی بحث در این مقاله است.

صدرالمتألهین در تفسیر آیه‌ی «وَالَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیکَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ» فصلی با عنوان «کیفیت فرو فرستادن وحی بر پیامبران» گشوده و به بررسی این مسئله پرداخته است

مخالفان تجسم اعمال، وقتی بعضی آیات و روایات را مخالف مدعایشان یافته‌اند، به تأویل و توجیه آنها دست زده‌اند. در اینجا ابتدا به بعضی آیات و روایات تجسم اعمال و سپس به دیدگاه‌های مختلف در این

معنای ظاهری بسیاری از آیات قرآن که معمولاً جزء متشابهات محسوب شده و برای برخی غیر قابل قبول است، به راحتی پذیرفته می‌شود. به عنوان نمونه بعضی از آنها را ذکر می‌کنیم:

اسم فاعل از حُکم (= فرمان، رأی، دانش، حکمت). از این کلمه در قرآن کریم ذکری نشده است ولی از جمع آن به صورت حُکّام در یک آیه (بقره، 188) و به صورت حاکمین در 5 آیه مذکور افتاده است که

حَطّ و حِطَّه مصدر است به معنی فرونهادن و به زیر آوردن بار از پشت ستور. کلمه‌ی حِطَّه در قرآن دوبار آمده است (بقره، 58؛ اعراف، 161). هر دو آیه تقریباً به یک مضمون و درباره‌ی ورود

(در روز قیامت) چهره‌‌هایی تازه و خرّم‌اند و به سوی پروردگار خود می‌نگرند و چهره‌هایی درهم کشیده‌اند که یقین یافته‌اند عذابی کمرشکن در پیش دارند

همانا کسانی که کافر شدند، چون قرآن را شنیدند، نزدیک بود که با چشم‌هایشان تو را هلاک کنند و می‌گویند: او دیوانه است

به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر. قیامت نزدیک شد و ماه بشکافت. هر گاه که نشانه‌ای ببینند روی گردان می‌شوند و می‌گویند: سحری همیشگی است