«گرگ را دوشیدن باید آموخت، درندگی را خود بلد است.» این جمله را که به گزین گویه های حکمت آمیز چینی می ماند، عطاملک جوینی در تاریخ جهانگشای خود، در توجیه رفتار ایرانیانی

« نامه هایی از تهران» عنوان کتابی است از سر ریدر ویلیام بولارد سفیر کبیر انگلیس در ایران، این کتاب نامه ها، گزارش ها و خاطرات سفیر کبیر بریتانیا در تهران را درجنگ جهانی دوم در بر می گیرد.

کارنامه سلطنت 57 ساله پهلوی ها پر از گزارش ها و داده های تیره و تاریک. وابستگی، فرصت سوزی، هدر دادن منابع کشور، خوشگذرانی و عیاشی، تجمل پرستی و

درست در همان روزی که رضاشاه از ایران تبعید می‌شد، در سراسر ایران شایع شد که وی با خود جواهرات سلطنتی را خارج می‌سازد. همان روز، علی دشتی طی سخنانی

موارد فراوانی از ایجاد ناامنی و رفتار ضدامنیتی دستگاه امنیت رضاشاه در منابع تاریخی و اسناد آمده است که نقل همه ی آنها در این نوشته نمی‌گنجد. برای نمونه، موردی نقل می‌شود که

تا سال های طولانی کسی نمی دانست یکی از موسیقی دانان مشهور کشور که به تمام مایه های شور ، ماهور ، سه گاه ، دشتی ، بیات ترک ، و ... تسلطی استادانه دارد همان کسی است که

یکی از گویاترین موارد فساد در حکومت پهلوی ، دزدی‌های سپهبد پرویز خسروانی و دار و دسته او بود: پرویز خسروانی زمانی که دانشجوی دانشکده افسری بود،

در بهمن 1300 مجلس شورای ملی دورة چهارم بودجه وزارت جنگ را تصویب کرد و مبلغ نه میلیون تومان به آن اختصاص داد. در اواخر اسفند همین سال، رضا خان

در این سال ها که دولت استعماری انگلیس بر نواحی جنوبی تسلط داشت این علما و روحانیون بودند که هموراه با اعتراضات مردمی علیه استعمار پیشقدم بودند و هیچ فرصتی را

خلیج فارس و بنادر جنوبی ایران به دلیل موقعیت سوق الجیشی و اقتصادی خود ، همواره مورد توجه کشورهای قدرتمند بوده است. به ویژه با ظهور پدیده استعمار این منطقه