این رضا خان چه کسی بود که به پشتیبانی بریتانیا، نقش اصلی را در صحنه سیاسی ایران برعهده گرفته بود؟ او در سال 1878 در آلاشت، از روستاهای شمال ایران، از پدری ایرانی و

یکی از نخستین اقدامات رژیم تازه تأسیس، فراخوان تشکیل جلسات مجلس بود که وکلایش انعقاد پیمان با کرزن را به طرز معنا داری رد کرده بودند، اما درست در همان روز

ایران به محض آغاز جنگ جهانی اول، فی الفور بی طرفی خود را اعلام کرد، هر چند از آلمان که به نبرد با دشمنان قدیمی اش یعنی بریتانیا و روسیه وارد شده بود، حمایت می کرد.

اولویت یافتن ایران در خط مشی های سیاسی بریتانیا ناشی از مؤلفه فراگیری تازه ای در دیپلماسی قرن بیستم بود: باستان شناسی ثابت کرده است که نفت از دوران کهن در منطقه

ایران در آغاز قرن گذشته، سرزمینی پریشان حال و غرقه در هرج و مرج و جولان گاه جاسوسان روس وانگلیس بود. اوضاع به حدی خطرناک ترسیم می شد که علی رغم خشم ایرانیان

در تابستان سال 2006 میلادی و متعاقب یورش وحشیانه و سنگین رژیم صهیونیستی به لبنان، کاندولیزا رایس، وزیر وقت امور خارجه آمریکا، در عبارت معنا داری از

همان طور که قبلاً هم گفتیم، به رغم ثروت عظیم رضا شاه، هزینه های اهلِ خانه اش نیز از طرف وزارت جنگ پرداخت می شد که میلسپو هیچ کنترلی بر آن نداشت. رضا شاه هم چنین

به رغم توضیحات و تذکرات میلسپو، هنوز یک ماه از ارسال یادداشتش درباره شیلات نگذشته بود که رضا خان به او فشار آورد تا از مخالفت با قرار داد شیلات دست بردارد،

در تاریخ اکتبر 1927، تنها چند هفته پس از خروج میلسپو از ایران، امتیاز شیلات که میلسپو شدیداً با آن مخالف بود، با امضای دولت ایران به اتحاد شوروی واگذار شد. با امضای این قرار داد،

در سال 1922 مجلس به دولت ایران اجازه داد تا امتیار پنج استان شمالی را که مشمول امتیاز دارسی نمی شدند، به یک شرکت آمریکایی واگذار کند. نهایتاً، در دسامبر 1923