تو قلب­های مُرده را همیشه زنده می­ کنی و خانه ­ی دلِ مرا پُر از پرنده می ­کنی

باید دوباره برخاست از خواب ِتوت، شیرین همراه ِکرم ها رفت تا عُمقِ سیب، پایین

آدم به امید زنده‌ست. امید که باشه آدم خیلی راحت با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنه؛ اما امید که نباشه روحیه‌ی کار کردن هم نیست. دیگه حال و حوصله نداریم. بعضی‌ها به اینو اون امید دارن، همش چشمشون به کمک اوناست...

شبنم نشسته روی گل­ها گل­های باغ آرزوها تنها درخت خشک این باغ گل می­کند امروز و فردا

نگاه می‌کنی به من ‏ ‏منی که رو به روی آینه‏ مقابل نگاه تو نشسته‌ام ‏ نگاه می‌کنم به تو ‏

فرشته بال هایش را که شسته بود و انداخته بود روی طناب تا خشک بشود را مرتب تا کرد و گذاشت توی چمدانش. برای آمدن به زمین با خودش دو تا دست بال آورده بود؛ بال خودش و یک دست بال اضافه! چون آب و هوای زمین آلوده...

بنویس باران، جاری می­شوی. بنویس خورشید، روشن می­شوی. بنویس پنجره امیدوار می شوی. ننویس دیوار، نا امید می­شوی...