در پژوهش حاضر، عمده ترین وجوه رابطه جهانی شدن و تربیت دینی، به همراه چالش ها و فرصت های پیش رو بررسی و در نهایت برخی از عمده ترین ملاحظات عملی جهت کاربست در نظام تربیت اسلامی به بحث گذاشته شده است.

لیوتار، متفکر برجسته پست مدرن در کتاب مشهورش، وضعیت پست مدرن پست مدرنیسم را بی اعتقادی به فراروایت ها تعریف کرده است. منظور پست مدرنیست ها از فراروایت، قصه، داستان و سخنی است که فراتر از

انسان، موضوع تربیت است و هر گونه طرحی به منظور تربیت وی، مسبوق به نگاه انسان شناختی ویژه ای است. در این نگاه، دین و انسان همواره ملازم یکدیگرند. با ظهور دیدگاه های جدید و طرح مباحث نو در حوزه موضوعات

در چند دهه اخیر، «تربیت دینی» نیز همچون بسیاری از مفاهیم رایج در تعلیم و تربیت، از جانب پرورش کارانی که با رویکرد تحلیلی به مباحث تربیتی می نگرند، نقد و بررسی شده است. برخی از این افراد، آموزش دین را به...

«روان شناسی دین» به معنای مطالعه علمی و روان شناسانه دین داری و «تربیت دینی» به معنای پرورش انسان دین دار، دو عرصه مهم و جدید در مطالعات روان شناختی و تربیتی به شمار می روند. بازشناسی این دو عرصه در آرای

اساسی ترین ملاکی که برای برآورد ارزشمندی انسان در اسلام تعیین شده، ایمان به علت هستی بخش عالم؛ یعنی خدای متعال است. ایمان به خدای متعال، در چهارچوب نظری خلاصه نمی شود؛ بلکه علاوه بر اندیشه، عملکرد انسان...

میل به کمال، سعادت، عدالت، پرستش، آرامش، رضامندی، جاودانگی، زیبایی، لذت و نظایر آن از جمله برجسته ترین گرایش هایی است که هر فرد انسانی به طور فطری از آن برخوردار می باشد. از این گرایش های فطری حتی یک نفر

امروزه، کودکان ما در سپهر بی کران اطلاعات و ارتباطات، و در معرض پیام های بی شمار دینی قرار دارند که این مسئله، هوشیاری درباره این مخاطبان کم سن و سال را وظیفه ای انکارناپذیر می سازد. یکی از مباحثی که دست

توحید و تعبد نسبت به خداوند جوهر و حقیقت دین داری است. انسانی که در ذات خود جویای آزادی و کمال است چگونه این تعبد را می پذیرد و گردن می نهد و توحید چگونه حیات روانی انسان را فرا می گیرد؟ پاسخ به این سوال...

رویکرد شناختی رشد دینی، رویکردی است که بر رشد درک مفاهیم دینی و روش تفکر در باره آموزه های دینی در طول عمر - به ویژه دوره کودکی و نوجوانی- متمرکز است و مراحل و تجویزاتی را برای رشد دین داری و آموزش دین