رآوردها نشان می‌دهد که میزان باروری در ایران از حدود ۷.۷ فرزند برای هر زن در سال ۱۳۴۵ به سطح باروری حدود ۱.۸ فرزند به‌ازای هر زن در سال ۱۳۹۰ رسیده است.

الگوی تک فرزندی که رفتار رایج بخشی از زوجین ایرانی است باعث بروز و شیوع محسوس پدیده‎ایی روحی و روانی در دوره میانسالی زوجین ایرانی شده است تحت عنوان؛ سندروم آشیانه خالی.

یک روانشناس درباره علت این‌که در سال‌های اخیر تک فرزندی در جامعه ما رواج یافته است تصریح کرد: دشواری‌های اقتصادی، مسائل تحصیلی و اشتغال بانوان و افزایش سن ازدواج از دیگر عوامل رشد فرهنگ تک فرزندی در خانواده‌هاست.

والدین به دلیل مشغله‌ها توقع دارند، مدارس از طریق معلم‌ها آموزشهای لازم را به فرزندانشان دهند درحالی‌که بخش بزرگی از ویژگیهای شخصیتی نظیر احساس هویت، استقلال طلبی، شکل گیری هیجانات و نحوه کنترل و بروز...

در دنیای امروز بسیاری از زوج‌های جوان به سمت تک فرزندی تمایل پیدا کرده‌اند درصورتیکه تک فرزندی با پیامدهای منفی خود تمام دوران‌های زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و موجب تنهایی می‌شود.