تعریف زیبایی بسیار دشوار است؛ زیرا تعریفی نمی توان یافت یا ارائه داد که خدشه پذیر نباشد.

کسی که وقت خود را ارزشمند می داند، چون وقت خود را تلف نمی کند و بالاتر از آن اینکه از پرداختن به کارهای بیهوده پرهیز می کند، لذا تلاش می کند که در هر زمان مهم ترین کار را با بهترین کیفیت انجام دهد.

انسان می تواند کار و تلاش جهت تامین مخارج زندگی، خوردن و نوشیدن و حتی خواب خود را با اخلاص و برای رضای خدا انجام دهد.

فتنه گران با یک سازماندهی جنگی در میدان حاضر می شوند که ممکن است که پرچمداری در این میان داشته باشند؛ چون بدون علمداری و مدیریت فتنه، هیچ گاه منافق به هدف نمی رسد.

انسانی که بدنبال عاقبت بخیری است باید از خدا بخواهد در اطاعت از او، استوارش سازد؛ استواری در اطاعت با ایمان صرف، بدست نمی آید، باید در عمل خودش را نشان دهد؛

چه بسا برای کار مهم و ضروری، یک بار فرصتی ایجاد شود و انسان دیگر هرگز چنین فرصتی نیابد و پس از تضییع وقت و از دست دادن فرصت، دچار غم و اندوه شود.

زندگی و وقت انسان چیزی است که انسان باید به لحظه لحظه آن توجه کند و حتی نسبت به ثانیه های آن غفلت نورزد.

فتنه ای که ابزار فتنه انگیزی، خود دین و نشانه های دین و مذهب باشد، یکی از خطرناک ترین فتنه هاست.

انسان به خاطر غفلت، بی نظمی و به فردا انداختن کار، زمان مناسب تک تک کارهای خود را از دست می دهد و هرچه زمان می گذرد، کارهای او روی هم انباشته می گردد و مشکلی بر مشکل دیگر اضافه می شود.

جدایی از ولی و رهنما در طول تاریخ انسان را دچار مصائبی مانند نرسیده به هدف عالی انسانی، جنگ و خونریزی، تجاوز و غارتگری و میلیون‌ها گرفتاری دیگر کرد.