از آنجاکه سعادت، مطلوب نهایی انسانها در تمام فرهنگها بوده، کمال مطلوب الهی نیز به شمار می آید، مناسب است همان را معنای کمال مطلوب برای تعریف زیبایی در نظر آوریم.

با توجه به حسن و قبح ذاتی افعال، کار فی حدذاته زیباست و روح انسانی به تبع کارش زیبا می شود؛ ولی اگر اخلاق و آداب اسلامی را برای پرورش روح بدانیم، خود روح زیبا می شود.

زیبایی معنوی، در صورتی است که درک زیبایی، از راه نفس قدسی انسان باشد که در عمق و شعور باطن او قرار دارد

تعریف زیبایی بسیار دشوار است؛ زیرا تعریفی نمی توان یافت یا ارائه داد که خدشه پذیر نباشد.

کسی که وقت خود را ارزشمند می داند، چون وقت خود را تلف نمی کند و بالاتر از آن اینکه از پرداختن به کارهای بیهوده پرهیز می کند، لذا تلاش می کند که در هر زمان مهم ترین کار را با بهترین کیفیت انجام دهد.

انسان می تواند کار و تلاش جهت تامین مخارج زندگی، خوردن و نوشیدن و حتی خواب خود را با اخلاص و برای رضای خدا انجام دهد.

فتنه گران با یک سازماندهی جنگی در میدان حاضر می شوند که ممکن است که پرچمداری در این میان داشته باشند؛ چون بدون علمداری و مدیریت فتنه، هیچ گاه منافق به هدف نمی رسد.

انسانی که بدنبال عاقبت بخیری است باید از خدا بخواهد در اطاعت از او، استوارش سازد؛ استواری در اطاعت با ایمان صرف، بدست نمی آید، باید در عمل خودش را نشان دهد؛

چه بسا برای کار مهم و ضروری، یک بار فرصتی ایجاد شود و انسان دیگر هرگز چنین فرصتی نیابد و پس از تضییع وقت و از دست دادن فرصت، دچار غم و اندوه شود.

زندگی و وقت انسان چیزی است که انسان باید به لحظه لحظه آن توجه کند و حتی نسبت به ثانیه های آن غفلت نورزد.