پس از جنگ احد، زنان سراغ از كشته شدگان و شهدا می‌گرفتند، ولی كسی خبر از كشته شدگان میدان جنگ نمی‌داد؛ لذا نزد حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) رفتند.

«حمامه»، مادر بلال حبشی، در آغاز پیدایش اسلام، به این آیین الهی گروید و همواره به جرم ایمانش، مانند سایر مسلمانان شكنجه می‌شد.

چهار ماه از تولد حضرت محمدبن عبدالله (علیه السلام) گذشته بود كه دایگان قبیله‌ی بنی سعد به مكه آمدند، حلیمه نیز به همراه آنان بود.

حكیمه، دختر امام محمّد تقی (علیه السلام) و همسر ابوالحسن محدّث (از نواده‌های امام سجاد (علیه السلام))، از بانوان عابد، دانشمند و دارای مقام بلند معنوی و عرفانی است.

حرّه، دختر حلیمه‌ی سعدیه و از دوستداران حضرت علی (علیه السلام) است. وی، روزی بر حجاج بن یوسف ثقفی وارد شد. حجاج از نوع نشستن وی، فهمید كه او از بزرگان است. رو به حرّه كرد و از او پرسید: «شما حرّه، دختر...

حروریه، زن شجاع، مؤمن و فهمیده‌ای بود كه علیه «حجاج بن یوسف ثقفی» مبارزه می‌كرد و در برابر ظلم و ستم وی كه از خون آشام‌ترین حكام قرن خود بود، ایستادگی می‌كرد.

حُدَیثه، بانویی از اهل سودان بود. وی، زنی نیكوكار، دارای بینش اسلامی، پارسا، پاكدامن، و والاترین زن زمان خود بود.

حَبابه، دختر جعفر، از قبیله‌ی بنی اسد است. او نخستین امام خود، حضرت علی (علیه السلام) را درك كرد و تا زمان امام هشتم (علیه السلام)، در این جهان زندگی می‌كرد و راوی حدیث از هشت تن از امامان معصوم بود.

جمیله، فرزند عبدالله، دختری مسلمان و با ایمان بود. وی در خانواده‌ای كه از مخالفان اسلام بودند، زندگی می‌كرد. حنظله، فرزند ابوعامر، كه خانواده‌ی او نیز مخالف قرآن و اسلام بودند، به خواستگاری جمیله آمد و...

یكی از تجّار بغداد، كنیزی به نام «تحفه» به بیست هزار درهم خریده بود. وی در خوانندگی و نوازندگی، شهره‌ی عصر خود بود و از زیبایی كم نظیری بهره داشت.