هاجر، كنیزی با كرامت، با وفا، مطیع و امین بود كه پادشاه مصر، او را به «ساره»، همسر ابراهیم، بخشید.

نسیبه، دختر كعب بن عمرو، از بانوان نمونه اسلام بود كه به همراه شوهرش «زید» و دو فرزندش «عبدالله» و «حبیب» در نبرد اُحد شركت كرد و با استقامت و شجاعت خویش، حماسه‌ها آفرید.

«نرجس»، دختر یشوعا (پسر قیصر روم) و مادر حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. میزان فضیلت و معنویت وی، تا آن جا بود كه «حكیمه خاتون»، دختر امام جواد (علیه السلام) و بانویی عالی قدر از خاندان

«نجمه»، مادر بزرگوار امام رضا (علیه السلام) و از زنان مؤمنه، پارسا، نجیب و پاكیزه بود. حمیده، همسر امام صادق (علیه السلام)، او را كه كنیزی از اهالی مغرب بود، خرید و به منزل بُرد. نجمه در خانه‌ی امام صادق...

«معصومه‌ی آبادی كه از اهالی آبادانی است، در آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اسلامی، به عنوان نماینده‌ی فرماندار در پرورشگاه و بیمارستان‌های آبادان، مسئولیت خروج بچّه‌ها از منطقه را به عهده می‌گیرد

مریم، دختر «حنَّه» و «عمران بن ماثان» است. خداوند، وی را در سن پیریِ مادرش، به آنان هدیه كرد.

«اُمّ عمرو»، زنی دلیر، مجاهد و باغیرت بود. وی به همراه شوهر فداكارش، «جنادةبن حارث انصاری»، روانه‌ی كربلا شد تا آمادگی خود را برای یاری حضرت اباعبدالله (علیه السلام) اعلام كند.

وی، مادری بود كه پسر و دخترش، در جنگ مجروح شده بودند و پسر دیگرش هم با «شهادت»، به سوی معبود پرواز كرده بود.

فاطمه، مادر سید رضی (مؤلف نهج البلاغه) و سید مرتضی، كه هر دو از دانشمندان بزرگ شیعه هستند، بانویی پاكدامن و زاهد بود كه روزهای گرم را روزه می‌گرفت و در تاریكی شب‌ها، به عبادت خداوند می‌پرداخت.

«عبدالرّحمان فروخ»، در زمان حكومت بنی امیه، برای انجام كاری به خراسان رفت و مقداری پول را كه پس انداز كرده بود، به همسرش سپرد و به او سفارش كرد كه در نگهداری پول‌ها، دقت و سعی فراوان به خرج دهد.