از خاندانهاي علمي شيعه در کربلا. اين طايفه از ذريه‌ي شيخ احمد فرزند عيسي مشهور به هِر، از قبيله‌ي طهمازه يا طهمازي و يا طهماسي از سکنه‌ي نهر طهماسيه يا طهمازيه‌ي حله هستند؛ اين نهر توسط شاه طهماسب

از خاندانهاي کهن علم و زعامت شيعه در بغداد. سر سلسله‌ي اين خاندان نوبخت زردشتي است که نسبش به گيو پسر گودرز پهلوان ايراني نسب داده شده. نوبخت به دست منصور عباسي (136-158ق) اسلام آورد و نامش

از قديمي‌ترين خاندانهاي علم و زعامت شيعه در شام. اين خاندان عظيم افتخار توليت عظمي و کليدداري آستانه‌ي زينبيه‌ي شام را از قرن هشتم هجري تا عصر حاضر در دست دارند. اين طايفه از ذريه‌ي سيدعلي فرزدن

از خاندانهاي علمي شيعه در کاشان و کاظمين. اين طايفه از ذريه‌ي شيخ محمود فرزند کلب علي کاشاني، از علماي بزرگ شيعه در قرن دوازدهم هجري هستند. اختلاف نظريست بين مورخين در نسب اين خاندان. جمعي اين

از خاندانهاي مشهور علمي شيعه در نجف اشرف که جمعي کثير از علما و فقها و شعرا از اين سلسله برخاسته‌اند. اين طايفه از ذريه‌ي شيخ خضر (م1180ق) فرزند يحيي بن مطربن سيف الدين مالکي، از فحول علماي اماميه

از خاندانهاي قديمي علمي شيعه در قزوين و ري و کوفه و حله. اين طايفه قبيله‌ي بزرگي در قزوين بوده که تيره‌ها و شاخه‌هاي متعدد داشته و بعضي از قزوين به ري و کوفه و حله هجرت نموده و قرنها رهبري و زعامت

از خاندانهاي علمي اصيل و مبارز شيعه در قزوين و کربلا و شاخه‌اي از آل برغاني. اين طايفه از ذريه‌ي ملا محمدصالح برغاني قزويني حائري (م1271ق) فرزند ملامحمد ملائکه، از اعاظم علماي اماميه و مراجع تقليد

از اصيل‌ترين خاندانهاي ايراني شيعه در هندوستان. اين طايفه از ذريه‌ي سيد محمدقلي (م1260ق) فرزند سيدمحمد حسين مشهور به سيد الله کرم بن سيد حامد حسين بن سيد زين العابدين موسوي نيشابوري لکنهوي هستند که

از قديمي‌ترين خاندانهاي علمي شيعه و ارکان طايفه‌ي جعفريه و از مشايخ اجازات علماي اماميه و يکي از حلقات وصل آن به ائمه معصومين (عليهم السلام). اين طايفه از ذريه‌ي شيخ الطائفه ابوجعفر محمد (385-460ق)

از خاندانهاي قديمي علمي شيعه در اصفهان و نجف. اين طايفه از ذريه‌ي آقا عبدالرحيم شريف کبير، از اعاظم علماي اماميه در اوائل قرن دوازدهم هجري هستند که از اصفهان به نجف اشرف هجرت نمود و نجف را مسکن