فضل بن شاذان، پرسش‌های خود در زمینه‌ی علل عقاید و اخلاق و احکام را از حضرت ابوالحسن الرضا (ع) پرسید و پاسخ گرفت. آنگاه تمام آن پرسش‌ها و پاسخ‌ها را

فضل، خود گزارشی از آشنایی و ارتباط خود با چند تن از محدّثان بزرگ بغداد- حسن بن علی بن فضّال، اسماعیل بن عباد، ابو محمد حجّال و علی بن اسباط- بیان کرده است.

قضاوت دانشوران درباره یکی از شخصیت‌های پیشین، از مهم‌ترین ادلّه ارج علمی و عملی آن شخصیت توانا می‌باشد. بدین جهت، در این فصل، با کمال اختصار، برخی از این گزارش‌ها را

بهترین معرّف درجات والای یک شخصیت علمی، سخنان خود اوست. در مورد بسیاری از بزرگان شیعی،‌ ما از چنین موهبتی بی بهره‌ایم، به دلیل شرایط دشوار زمانی و مسائل ویژه آن‌ها. خوشبختانه در مورد جناب فضل بن شاذان،‌...

برای شناخت شخصیت علمی و منش عملی جناب فضل بن شاذان، ناگزیر باید گرد و غبار گذشت سده های دراز را کنار بزنیم، و از ورای مه غلیظ دوازده قرن زمان پرنشیب و فراز،

وقتی امروز سخن از «شاگرد» می‌رود، مدرسه ای منظم تصوّر می‌کنیم که استادان در فضایی آرام و آسوده به تدریس و تربیت شاگردان اشتغال دارند و همان کار، وسیله‌ی کسب درآمد آن‌ها نیز می‌شود. بر این مبنا، در ضمن...

ماییم (اهل بیت) ریشه‌ی هر خیر، که هر نیکی از شاخه های ماست، از جمله: توحید، نماز، روزه، فروخوردن خشم، گذشت از فرد بدکار، رحم آوردن بر نیازمند،

فضل بن شاذان در زمینه های مختلف، صاحب نظر و اثرگذار بوده است: احکام، عبادات، کلام و غیره. امّا فضای اصلی کارهای او- که عامل اصلی پیشرفت وی در تمام این زمینه‌ها بوده- پیوند استوار او با امامان معصوم (ع)...

تألیف و نشر کتاب در زمان قدیم با زمان حاضر، تفاوت‌های اساسی دارد. در این زمان که دوره‌ی سهولت ارتباطات و فهرست‌های زودیاب و تبادل اندیشه‌هاست، به آسانی می‌شود کتاب نوشت

فضل بن شاذان در شهرهای نیشابور، مدینه، بغداد، کوفه، واسط، بصره و قم، از مشایخ مختلف، حدیث آموخت. شش تن از اساتید او، از «اصحاب اجماع»‌ هستند،