یکی از پایه های حکمت متعالیه ی صدرایی مسئله ی «تشکیک وجود» است که بنابر آن، «حقیقت وجود» حقیقتی یک گونه و واقعیتی یگانه می باشد که مراتب متفاوتی دارد؛

نزد شیخ احمد عشق حقیقتی است کل عالم و موجودات آن را به سمت خود می کشاند و حقیقتی است ازلی و الهی هم او آفتاب و هم او فلک. هم او آسمان و هم او زمین. هم او عاشق و

عشق [برای کسی که] از جام آن جرعه ای نچشیده باشد آنرا نیافته و کسی که بگوید من از آن جام سیرآب شدم آنرا نشناخته است چرا که عشق شرابی است که کسی را سیراب نکند

فرض اصلی ما در این مقاله معنی و ماهیت عشق و ارتباط آن با هستی یا وجود در چهار رساله (میهمانی، فی حقیقه العشق، سوانح العشاق و لمعات)می باشد که شباهتی درخور توجه دارند

مسأله اصلی این مقاله تقریر ابن سینا از برهانِ صدّیقین است. برای تبیین این مسأله می‌توان پرسید سرآغاز طرح برهان صدیقین به کدام یک از حکمای اسلامی باز می‌گردد؟

اکنون به سراغ اشکال‌هایی می‌رویم که حکمای بعدی با دقت و تامل در تقریر ابن‌سینا از برهان صدیقین ارائه کرده‌اند. با بررسی متون حکمت اسلامی می‌توان در

در این بخش تلاش خواهیم کرد برهان صدیقین را از آثار مختلف ابن‌سینا تبیین کنیم. پیش از این لازم است نگاهی به آثار او بیفکنیم تا دریابیم او در کدام یک از آثار خود

اهل منطق در مبحث قضایای موجهه و فلاسفه در مبحث مواد ثلاث، از سه معقول وجوب، امکان و امتناع بحث می‌کنند؛ با این تفاوت که در منطق، هر محمولی در این زمینه قابل طرح است؛

این نوشتار ضمن ارائه توضیح مختصر دربارة مواد ثلاث، بر این باور تکیه دارد که مواد ثلاث، معقول ثانی فلسفی‌اند و فیلسوف که به واقع نظر دارد، اهتمام جدّی به بحث مواد دارد و

از یک سو گفته می¬شود وجود مساوق با خارجیّت است؛ زیرا حقیقت وجود، عین حیثیّت ترتب آثار است و ترتّب آثار هم عین خارجیّت. حال اگر وجود عین خارجیّت است،