حوادثی فوق طبیعی که بر فرعون مصر و قوم او وارد شد و موسی واسطه‌ی انجام آنها بود. نزدیک به بیست بار در قرآن به بلایای واقع شده در مصر اشاره شده است. معرفی خود بلایا تنها یک بار انجام شده است. (اعراف: 133).

قرآن در سنت اسلامی همواره تقلیدناپذیر قلمداد شده است؛ البته عقیده‌ای در قرن سوم هجری ظهور کرد حاکی از اینکه قرآن، به لحاظ ویژگی‌های زبان‌شناختی و سبک شناختی، بسیار برتر از همه‌ی دیگر آثار ادبی به زبان

بازمانده‌ی مساکن ویران شده‌ی اقوام گناهکار. نابودی کامل نسل‌های پیشین درسی تاریخی برای گناهکاران معاصر است، چنان‌که مثلاً در آیه‌ی 98 مریم بیان شده است: «و چه بسا نسل (قرن)ها که پیش از آنان هلاک

دو بار در قرآن به نام الیاس، از پیامبران ذکر شده در کتاب مقدس (1 پادشاهان، 17-22؛ 2 پادشاهان،1-2)، اشاره شده است (انعام: 85؛ صافات: 123-130). او فرستاده شد تا قومش را از پرستش بعل بازدارد. تفسیرها

اخبار حوادث خوش. در قرآن «بُشری» و صیغه‌های گوناگون باب تفعیل از ریشه‌ی ب ش ر دلالت بر خبر تولد و، با توسع، دیگر وقایع خوش دارد. بدین‌سان، پیش‌بینی تولد اسحاق و یعقوب برای سارا بشارت بود (هود:

ذکر بسم الله الرحمن الرحیم (به نام خداوند بخشنده مهربان)، که به «تسمیه»، یعنی «نامیدن/ بر زبان آوردن (نام خدا)» نیز مشهور است، صد و چهارده بار در قرآن تکرار شده است: در ابتدای هر سوره به جز سوره‌ی توبه

نداشتن پوشش. قرآن، در کل سفارش به پوشیدگی می‌کند و از برهنگی صرفاً به نحو سلبی سخن می‌گوید. در آیات 30-31 روم تأکید بر پوشیدگی بدن برای مردان و زنان شده است و قصه‌ی آدم و همسر او در آیات 19-27

واژه‌ی «برزخ» سه بار در قرآن به کار رفته است؛ در آیات 53 فرقان و 20 رحمن «برزخ» دیواره‌ای میان دو دریاست، حائلی که ممکن است کنایه‌ای از اسطوره‌ای کیهانی باشد (نک. حائل). اشاره‌ی سوم، که محل

افرادی که به عنوان زیردستان به خانواده‌ای داخل می‌شوند و در خدمت اربابی‌اند که مالک آنهاست و چه‌بسا آنها را بفروشد؛ و نهاد به دست آوردن، نگه داشتن، فروختن و آزاد کردن برده‌ها. برده‌ها حداقل در بیست و نه...

واژه‌ی برادر (أخ) در قرآن به چندین معنا به کار رفته است: در معنای محدود زیست‌شناختی‌اش؛ در چندین معنای تقریباً استعاری، به ویژه برای مشخص کردن عضویت در یک گروه نَسبی؛ و در معنای استعاره‌ای