در ساعات اولیه ی روز، یکی از افسران دشمن به اسارت ما درآمد، حسین با او صحبت کرد و اطلاعات لازم از وضع عراقیها را در داخل شهر بدست آورد.

در عملیات « بیت المقدس» با برادر « هاشمی» در یک نفربر بودیم، که راننده ی نفربر شهید « صالح خانعلی» بود.

شنیده بود بعضی از پرسنل، عصرها توی خیابان ها دست فروشی می کنند. خیلی ناراحت بود، می گفت: « چرا باید این طوری باشه؟ این ها ارتشی اند. نباید چهره شون بین مردم خراب بشه.» از آنها که پرسیده بود، می گفتند:

در 1367 پس از اینکه مدارس تعطیل شد، به جبهه رفتم و در مقرّ لشکر امام حسین ( علیه السلام) در دار خوئین اهواز مستقر شدم. یکی از محاسن لشکر امام حسین ( علیه السلام) این بود که هر روز عدّه زیادی از این مقرّ...

وقتی ذخیره ی انبارگردان ها را مقایسه می کرد و در می یافت که موجودی انبارها با هم تفاوت آشکار دارد، ناراحت می شد و می گفت: نباید در یک جا 2000 چکمه در جای دیگر 20 چکمه باشد؛ این برای فرماندهی قابل تحمل...

شهید حجت السلام و المسلمین عبدالله میثمی قدرشناس بود. هر کس را در هر کار و تلاش که بود قدردانی و تشویق می کرد. خدا افرادی مثل شهید میثمی را می خواهد حجت برای همه ی ماها قرار بدهد که می شود: دقیقاً بر اساس...

همت فرماندهی بود که توانایی ها و امکاناتش را خوب می شناخت. او می توانست از ضعف هایش هم قدرت بیافریند. بهترین شیوه ها را برای جذب نیروها به کار می گرفت.

اول از پشت سر دیدمش، پیراهن تنش نبود مثل نیروهای آموزشی، نه پیراهن نه زیر پیراهن. شلواری پلنگی به پا داشت بدون جوراب و پوتین. بدنش سرخ سرخ شده بود. با تیر بغل گوش بچه ها می زد که روی آسفالت سینه خیز روند،...

فرمانده گردان داد می زد: « شیمیایی، ماسک ها تونو بزنید» و می دوید. رفتیم توی یکی از سنگرهایی که تازه گرفته بودیم. حاج حسین آنجا بود.

سیلی های حاج احمد شاید معروف ترین یادگارهای او باشد. راستش سیلی زدن به گوش افراد خاطی، شدیدترین تنبیه از طرف ایشان محسوب می شد. علاوه بر دشمنان که سیلی های سختی از حاجی خورده اند، دوستانی هم از نوازش او