الرحمن به معنی کسی است که رحمت او شامل تمام بندگان است از مؤمن و کافر یعنی روزی دهنده باشد همه ی بندگان را و رحم کننده باشد

الرب به معنی مالک و مدبّر و تربیت دهنده است و «شیخ بُرسی»(ره) فرموده است که هر کس این اسم را بسیار بگوید خداوند اولاد او را حفظ می فرماید

الحفی به معنی دانا و محیط و مهربان است و مداومت بر این اسم برای وقوف بر ضمایر نافع است و خواندن این اسم تا نود و هشت مرتبه برای حصول دوستی و محبّت مفید است و مکسّر این اسم را همراه داشتن نیز برای حصولِ...

الحمید به معنای محمود کسی است که متّصف به صفات جمیله و مستحق بر ثنای جمیل و پسندیده است افعال او سزاوار است تعظیم و تبجیل در پیشگاه او.

الحسیب به معنای دانای هر شیئی و احصاکننده ی عدد هر شیئی است و نیز به معنی کفایت کننده و مُحاسب بندگان در اعمال ایشان نیز آمده است.

الحق به معنی کسی است که هستی او ثابت و محقّق و دائم به ذات خود باشد و شکّی در هستی او نباشد نه مانند ممکنات که هستی موهومی دارند و در حقیقت نیست هست نمامی باشند.

الحفیظ به معنی حافظ است یعنی نگاه دارنده ی آنچه را که آفریده است از تلف و فساد و مهالک و بلاها تا آن زمان که اراده ی بقای آنها را دارد، چه هر حادثی چنان که در حدوث محتاج است به "علت مُحدّثه"، در بقا نیز...

الحلیم به معنی کسی است که شتاب نمی کند در عقوبت کسانی که نافرمانی او می کنند با وجود قدرت او بر عقوبت و کسی است که عفو می فرماید از گناهان با قدرت بر انتقام.

العلیم به معنی دانای بر همه ی سرائر و مطّلع بر همه ی ضمائر است و "ماکان و ما یکون" بر او پوشیده نیست و علم او به اشیا پیش از خلق آنها چون علم اوست به آنها بعد از خلق آنها.

الحکیم به معنی دانایی است که افعال او محکم و مُتقَن و صادره از روی حکمت باشد و هیچ کس را نرسد که فعلی از افعال او را چون و چرا کند