الحی به معنی زنده ای است که مردن و فنا بر او راه نیافته و راه نخواهد یافت و زندگی او از خود اوست و مُدرِک است به ذات خود و تمامی مُدرَکات، تحت ادراک اوست

الباطن آن کسی که هیچ عقل و فهمی ادراک کنه ذات او نکند و مداومت بر این اسم برای اطلاع از اسرار مکنونه مفید است،

الظاهر کسی است که آیات ربوبیّت وآثار قدرت او در همه ی عوالم آفاق و انفس هویدا و نمایان است؛

الاکرم "شیخ صدوق"(ره) فرموده است این اسم به معنای «کریم» است یعنی صاحب صفت کرم و درگذرنده ی جرمها و تقصیرهای بنی آدم و مداومت بر این اسم موجب برآمدن مقاصد دنیا و آخرت و حصول عزّت و کرامت است

الباری به معنای خلق کننده و آفریننده خلایق است و به معنی آفریننده ی بنی آدم از خاک نیز استعمال شده است.

البدیع به معنی "مُبدِع" است یعنی پدیدآورنده ی کائنات از پیش خود بدون آن که ملاحظه ی مثالی و اندازه کرده باشد، بلکه ایجاد فرموده است آنها را از روی حکمت بالغه و قدرت کامله.

الباقی به معنی پاینده ی ازلی و ابدی است که هرگز فنا در او راه نیابد و هرگز مسبوق به عدم نبوده است یعنی واجب لذاته است

الاعلی به معنای بلندتر از هر صاحب عُلوّ و رفعت است و به معنای عالی و غالب و قاهر نیز استعمال شده است و بهترین تفاسیر این اسماء یعنی علی و اعلی و متعالی و عالی منزّه بودن حق از صفات خلق و بلندبودن ذات اوست...

العلی به معنای صاحب بلندی است به حسب قدرت و شأن نه به حسب مکان چه مکان از لوازم جسم است و حق سبحانه تعالی منزّه است از حاجت به مکان و به معنی علیّ است عالی و متعالی.

القاهر اسم دهم است از نود و نه اسم و به معنای غالب بر همه ی اشیا است و فناکردن و میرانیدن و ذلیل کردن آنها به این معنی که تمام کائنات مسخّر اویند و از قدرت کامله ی او امتناع ندارند و قهّار نیز به همین...