ادعای عدم حجیت ظواهر قرآن که مالاً به معنای عدم امکان و جواز فهم و تفسیر قرآن است، از سوی اخباریان افراطی مطرح شده است. اما آنچه از سوی اخباریان معتدل ارایه شده،

یکی از مباحث قابل توجه در عرصه تفسیرپژوهی بررسی این نکته است که آیا تفسیر قرآن ممکن است؟ به سخن دیگر آیا وقوعاً می توان به مفاهیم و مدالیل آیات دست یافت و

از افضلیت سیادت حضرت صدیقه(ع) در منابع روایی شیعه بسیار فروان یاد شده است. حتی شماری از این توصیفات را می توان در ادعیه شیعه، که

برتری حضرت فاطمه (ع) در منابع تفسیری اهل سنت این قسمت را براساس آنچه سیوطی در کتاب تفسیر خود آورده است طبقه بندی می کنیم.(نک: سیوطی، 1404ق، ج2، ص23)

دین عبارت است از طریقه ای که پیمودنش آدمی را به سعادت حقیقی و واقعیتش برساند و سعادت واقعی هر شخصی رسیدن به غایت و

انسان در نظام غایی و جهان بینی توحیدی، رکنی از ارکان هستی است که شناخت جایگاه و نقش او در جهان هستی و غایت خلقت او از

در جهان خلقت و در نظام توحیدی که همه ی عالم تبلور یک خلق مدبرانه و متقن می باشد برای تعبیین صیروریت جهان و حرکت عالم، می باید به ابعاد این نظام غایی

مراد از غایت، هدفمندی و حرکت هر موجودی، اعم از بی شعور یا ذی شعور، به سوی جهتی مشخص است. نظام خلقت یک نظام غایی است و در آن موجودی، سرگردان و

مفسران در گرایش تفسیر عرفانی معتقدند براساس مبانی سیر و سلوک عرفانی و الهامات الهی به تفسیر باطن قرآن می پردازند. مبانی این تفسیر

امام خمینی (ره) عدم استفاده ی اخلاقی، ایمانی و عرفانی را یکی از موانع و حجاب های فهم قرآن دانسته در این زمینه می فرماید: