ز دست خصلت تراژیک وجود نمی توان به طور نهایی خلاص شد. باید بکوشیم که دیدگاه تنگ فردیت ضعیف را پشت سر گذاریم، و خودآفرینی و خودویرانی جاودان زندگی را، که بدون هدف یا مقصد نهایی است، ایجاب کنیم.

نوشته های آغازین نیچه (67-1871) عبارت اند از زایش تراژدی، تأملات نابهنگام، و دو رساله ی منتشر نشده ی دولت یونان (1871) و ستیزه ی هومر(1872).(1) رساله ی مربوط به دولت یونان در زمانی نوشته شده است که نیچه...

دل مشغولی نیچه، پرسش مربوط به مقصود وجود است. او این پرسش را در زمینه یی بسیار ویژه طرح می کند: اگر، آن گونه که او باور داشت، خدا و تمام چیزهای مورد حمایت او مرده اند، و اگر ارزش های مسیحی دیگر نمی توانند...

فیلسوف فرانسوی ژاک ماریتَن(1973-1882) را شاید بتوان فروزه پیشتاز رُنسانسِ کاتولیکِ عصر کنونی خواند. او شاگرد برگسون و به مرام کاتولیک رُم گرویده بود؛ و در دوره پختگی حیات وقت خود را وقف تشخیص بیماری ذهن...

دیتریش بون هوفر(45-1906)، تئولوگ جوان آلمانی که توسط ناتزی ها به زندان افتاد و به قتل رسید، هم از بارت انتقاد می کرد و هم از بولتمان؛ ولی او این را هم قبول داشت که به هر دوی آنان مدیون است. به گمان او...

بعد از بارت، رودُلف بولتمان(1976-1884) شاید مشهورترین متأله پروتستان در دوره پس از جنگ جهانی اولی اروپا بود. با اینکه سنش دو سال بیشتر از بارت بود، تا سال 1941 که مقاله(عهد جدید و میتولوژی»(*) را به چاپ...

کارل بارت (1968-1886)؛ واعظ و متأله سویسی، رهبر جنبش توانمند«neo-orthodox » در پروتستانیسم معاصر است. بارت عهده دار کرسی تئولوژی در سه دانشگاه آلمان بود که نازی ها(ناتزی ها) او را به عنوان یک خارجی از...

هانری برگسون، سال تولد 1859(سال مرگ 1941)، یکی از فیلسوفان عمده تحول بود. ولی از آنجایی که پرورش یافته مکتب فلسفه «معنویت گرایانهspiritual » در فرانسه بود، مکتبی که ظهورش از دوره راوه سون Ravaisson و

در کتابی که قطعات فشرده زیر از آن انتخاب شده، فیلسوف فرانسوی آلفرد فوئیّه(1912-1838) به گونه تحسین برانگیزی جوّ حاکم بر اواخر قرن نوزدهم، مخصوصاً واکنشی که علیه پوزیتیویسم برانگیخته شده بود، و دلیل آن...

به سال 1845 ارنست رُنان (92-1823) مدرسه مذهبی سن سولپیس St. Sulpice در پاریس را ناگهان ترک کرده، و به قول خودش، مذهب کاتولیک را کنار نهاد و به «علم »گروید. سه سال بعد کتاب خوشبینانه ای تحت عنوان آینده...