«عصی» نافرمانی کرد. عصیان در اصل به معنای گناه نیست؛ بلکه به معنای کاری است که می‌تواند مقدمه گناه باشد، بر خلاف «اثم» که به معنای گناه است. عصیان مطلق پیروی نکردن از امر مولا است، چه امر وجوبی باشد و...

و هیچ بشری را نرسد که خدای با او سخن گوید مگر به وحی، یا از پس پرده، یا پیکی بفرستد، پس به فرمان او آنچه خواهد وحی کند. همانا او والا مرتبه و با حکمت است

و همانا یونس از فرستادگان بود. هنگامی که به سوی کشتی پر از جمعیت و کالا گریخت. آن گاه قرعه انداخت و از بازندگان شد. پس نهنگ او را بلعید در حالی که سزاوار سرزنش بود. و اگر نه این بود که او

آیا این (نعمت‌های بهشتی) از نظر پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم؟ ما آن را برای ستمگران وسیله عذاب قرار دادیم. همانا آن درختی است که در قعر جهنم می‌روید. شکوفه‌اش گویی که سرهای شیاطین است.

به نام خداوند بخشاینده بخشایشگر. سپاس خدای را که پدیدآورنده آسمان و زمین است و فرشتگان را که دارای بال‌های دوگانه، سه گانه و چهارگانه‌اند، فرستادگانی قرار داده است. در آفرینش، هر چه بخواهد

و هنگامی که به کسی که خدا به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی، می‌گفتی: همسرت را برای خود نگه دار و از خدا پروا کن و چیزی را در دلت پنهان می‌کردی که خداوند آشکار کننده آن است و از مردم می‌ترسیدی

و (یاد آر) روزی را که از هر امتی، گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب می‌کردند، گرد می‌آوریم. پس آنان (در کنار هم) بازداشته می‌شوند. تا چون آمدند، (خداوند به آنها) گوید: آیا شما آیات مرا تکذیب

خداوند نور آسمانها و زمین است. مَثَل نور او همانند چراغدانی است که در آن چراغی است. آن چراغ در بلوری است و آن بلور گویا ستاره‌ای فروزان است که از درخت پر برکت زیتونی افروخته می‌شود که نه

آن گاه که یکی از آنان را مرگ فرا رسد، گوید: پروردگارا! مرا برگردانید، شاید که من در آنچه واگذاشته‌ام کار شایسته انجام دهم. نه چنین است، آن، سخنی است که او فقط گوینده آن است و پیش روی آنها برزخی است تا...

گفتند: هر کس با خدایان ما چنین کرده حتماً او از ستمگران است. گفتند شنیدیم جوانی از آنها سخن می‌گفت که او را ابراهیم گویند. گفتند: او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، باشد که گواهی دهند. گفتند: ای