مغز حجم زیادی از شبکه‌ها را فعال می‌کند و یاد می‌گیرد اتصالات بیشتری را یکپارچه کند و حجم انبوهی از حس‌ها را به طور همزمان پردازش کند.

وارسی منظم بدن که با روش سنتی ویپاسانا آموخته شده است، امکان حساسیت فزاینده به حس‌های ظریف را به دست می‌دهد که کاهشی در آستانه هشیاری است.

درمانجویان در جلسات یک به یک به طور معمول مهارت‌های پیشرفته‌تری را کسب می‌کنند، زیرا برنامه آن‌ها به اندازه جلسات گروهی ساختار یافته نیست و بیشتر امکان در نظر گرفتن نیازهای فردی وجود دارد.

لانگر ذهن‌آگاهی را به منزله «حالت آگاهی مداومی که در آن فرد به طور تلویحی از بافت و محتوای اطلاعات آگاه است» مفهوم سازی می‌کند.

برای بعضی از صاحب‌نظران که می‌خواهند اصطلاح مراقبه را طوری به کار ببرند که گویا مجموعه‌ای از اصول اساسا مشترک را پوشش می‌دهد، این کلمه ممکن است گمراه کننده باشد.

منطق وارسی پیشرفته در MiCBT این است که به تدریج امکان شناسایی و ردیابی علائم اولیه پریشانی را فراهم می‌کند و از این رو برای پیشگیری از عود خوب است

رویکرد ذهن آگاهی اساسا بر پایه اصول بنیادی ویپاسانا یا مراقبه ذهن‌آگاهی است، اما بر پایه منبع دانش و آموزش درمانگر تفاوت‌هایی در جنبه‌های فنی پیاده سازی وجود دارد.

بعضی درمانجویان بعد از مدتی که بهبود می‌یابند، اغلب دست از تمرین می‌کشند و بعد از چند ماه استرس‌ها دوباره ظاهر می‌شوند.

تمرین بهترین نتایج را به بار می‌آورد. تداوم تمرین یکی از دو عامل اصلی است که احتمال موفقیت را افزایش می‌دهد؛ عامل دوم کیفیت تمرین است.

بعضی درمانجویان و حتی گاهی مربیانشان نمی‌دانند که آموزش ذهن‌آگاهی به ناراحتی خوشامد می‌گوید و آن را به عنوان ابزاری در حساسیت زدایی به کار می‌گیرد.