به تعبیر به یادماندنی [دیوید] هیوم، علیت «سیمان این جهان» است، نسبتی است که به واسطه‌ی آن رویدادی به رویدادی دیگر متصل می‌شود و با آن سنخی از رخدادها موجب سنخ دیگری از رخدادها می‌شود. این اندیشه نقش مهمی...

زیبایی‌شناسی به معنای جدید آن، اغلب یک رشته‌ی فلسفی دانسته می‌شود که یا فلسفه‌ی پدیده‌های زیبا (اشیاء، کیفیات، تجربه‎ها و ارزش‌ها) است، یا فلسفه‌ی هنر (فلسفه‌ی خلاقیت هنری، اثر هنری، و ادراک آن) یا فلسفه‌ی...

آیا می‌توان هنر را به سیاه‌نمایی و ناامید‌کنندگی و یا واقع‌نمایی و امیدوارکنندگی متصف نمود؟ آیا هنر می‌تواند با سیاه‌نمایی مردم را ناامید کند؟ مگر هنر درباره‌ی واقعیت سخن می‌گوید که آن را متصف به راست...

هنرچه نسبتی با امید دارد؟ آیا هنر منشأ امید است؟ امید نسبتی با آینده و به تبع آن، با زمان دارد؛ لذا فهم ما از آینده و زمان و نسبت ما با آن، جلوه‌ی متفاوتی از امید را در هنر نمایان خواهد ساخت. هنر می‌تواند...

اگر بپذیریم که یک ناامیدی در عصر حاضر و به صورت خاصی در جامعه‌ی ما به وجود آمده است، این ناامیدی می‌تواند نشان از وضع خاصی در تفکر باشد. بنابراین برای آنکه وضع کنونی تفکر در ایران و عصر حاضر را بفهمیم...

اگر امید را فهم از آینده در زمان حال بدانیم، آنگاه سنت فکری و فرهنگی کهن ما و نیز ماهیت مواجهه‌ی ما با فرهنگ و تفکر مدرن در دویست سال اخیر جایگاه قابل تأملی در فهم فعلی ما از آینده پیدا خواهد کرد. یعنی...

اندیشه‌ی پراگماتیسم در عصر حاضر به دلیل نوع نگاه متفاوتی که به ماهیت و جایگاه تفکر فلسفی در جامعه دارد، از اساس نسبت متفاوتی با مفهوم امید برقرار کرده و صورت متمایزی از امید را ارائه می‌دهد. در این زمینه...

امید به اقتضای انواع تفکر صورت‌های متفاوتی پیدا می‌کند. برای نمونه در یکجا امید با نیروی خیال درآمیخته و طرح‌های اتوپیایی را خلق می‌کند و در جای دیگر به مدد ایمان و الهیات، آرمانی آن جهانی را ترسیم می‌نماید....

فهم امید نیازمند یک هستی‌شناسی مبتنی بر آینده است، بدین‌معنا که هنوز حدی از وجود هست که به فعلیت در نیامده و جهان را نمی‌توان از پیش و به کمک آغازه‌ای متافیزیکی که شامل صوری بالقوه باشد، معین نمود. در...

امید در نسبت انسان و هستی معنای حقیقی خود را می‌یابد. در نسبتی که انسان به دنبال تعین بخشی و تسلط برهمه‌ی امور جهان است، ناامیدی و در نسبتی که انسان در انتظار آشکار شدن جلوه‌های پنهان هستی می‌ماند، امید...