از مباحث پیش گفته شد روشن شد که هدف اصلی و اولیه ی آموزش و به کارگیری حیله های شرعی، یا رهایی از حرام و رسیدن به حلال است، چنان که روایت مشهور

بحث از روایی یا ناروایی کاربستِ حیله های شرعی، همواره از مباحث جنجالی و پر تنش در حوزه ی فقه اسلامی بوده است. فقیهان امامی در مواجهه با این پدیده به

و از آنچه گفتیم، روشن شد که در استعمال این نوع از صدا فرقی میان سخن حق یا باطل نیست. پس قرائت و دعا و مراثی با صورت کش و قوس داری که به صورت لهوی ادا شود،

معنای لغوی غنا فراتر از آنچه مورد نیاز باشد، در مباحث مرتبط تبیین شده است و ما درصدد بررسی جامع آن نبوده و نیازی نیز بدان نمی بینیم و غنا را تنها از این زاویه بررسی

شرایط زمان و مکان، خواه ناخواه بر تمام عرصه های زندگی حتی عبادات، تأثیر می گذارند و در کیفیت انجام آنها تغییراتی را پدید می آورند. این مقاله درصدد آن است که

عروف است که آموزه ی اعتقادی امامت از اصول مذهب است. به راستی تفکیک کیان اصول دین و اصول مذهب از چه خاستگاه و پایگاه علمی ای برخوردار است و اساساً اسلام تا

آیه ی ولایت یکی از روشن ترین دلایل امامت بلافصل علی(ع) است، اما برخی از مفسران و متکلمان اهل سنت، شبهه ها و ابهام هایی درباره ی دلالت این آیه مطرح کرده اند که

یکی از مسائلی که بعد از رحلت پیامبر بزرگ اسلام(ص) محل بحث و نزاع مسلمانان واقع شد، مسأله ی جانشینی رسول گرامی اسلام (ص) بود. نگارنده در این مقاله

مسأله ی امامت در تاریخ اندیشه ی اسلامی و نیز رویکردهای مختلف به این موضوع پیشینه ای طولانی دارد. رویکرد علامه به این موضوع، که به آیات قرآن و روایت ها و مبانی عقلی مستند است،

سنگ بنای تشیع، امامت و حجیت قول و فعل امام است؛ حجیتی که از علم تام و منبعث از یقین و برگرفته از سخنان نبی(ص) و استنباط از کتاب و سنت و الهامات الهی است.