امامت در تکاپوی تاریخی خویش، مبین مکتب و حافظ آن بوده، هدف اصلی، در این تکاپوی تاریخی، بیان مکتب و حفظ آن و معرفی و نهادین سای آن در جامعه انسانی است.

نویسنده ی مقاله معتقد است تشکیل امت و تأسیس دولت، دو عمل سیاسی بزرگ بود که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله انجام داد. این حکومت که به شیوه ی حکومت های رایج لیکن

درباره ی روش اصلاحات علوی، نویسنده معتقد است حضرت شناخت روش های اصلاحات را که طبیعتاً توجه و شناسایی شرایط، اوضاع، ظرفیت و توانایی های فنی، علمی، ساختاری

جامعه همچون یک اندام زنده دارای تولد، حیات، رشد و مرگ است. حیات او وابسته به شرایط فیزیکی، روانی و فرهنگی است که بسان عوامل حیات بخش در جامعه عمل می نمایند

اگر بخواهیم شاخصه های مهم از حکومت علوی و شخصیت امیرالمؤمنین علیه السلام، به عنوان حاکم ایده آل، را بشماریم سرتا سر وجود مقدس ایشان را آکنده از ویژگی های درخشنده و

در این نوشتار، نهضت عاشورا از منظر جامعه شناختی تحلیل گردیده است. در این تحلیل بیش از هر چیز، خطبه های خود امام علیه السلام مورد توجه واقع شده است.

در این نوشتار به نقش حادثه ی عاشورا در القای پیام ها پرداخته شده و پیامدهای آن نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش پیام ها، چندین پیام سترگ تاریخی ارزیابی و تبیین گردیده است؛

در این مجموعه، رهبری عدالت محور هم قرار گرفته که تلاش فراوانی در تحقق عدالت و فضیلت می نماید. شاکله شناسی رهبری عدالت محور نشان می دهد که این نوع از رهبری منجر به

مسأله ی امامت و رهبری، اگرچه برای هر مکتبی با اهمیت است، لکن برای اندیشه و تفکر شیعی رکنی بنیادین و اساسی است که تبیین درست آن، همه ی موجودیت شیعه را در بر می گیرد.

در این نوشتار برای این پرسش ها و چالش ها با توجه به مکتب اهل بیت علیه السلام پاسخ ها و راه حل هایی ارائه شده است که برآیند آن اثبات حقوق دانستن آنها و