عقل در کنار حس و دل به عنوان يکي از ابزار کسب معرفت از ديدگاه قرآن داراي جايگاه مهمي است؛ اگرچه خود لفظ عقل در قرآن ذکر نشده اما مشتقّات و مترادف‌هاي آن به کار برده شده است، آنچه در اين مقاله مورد

انسان‌ها در طول زندگي، خود را در موقعيت‌هايي قرار مي‌دهند که مولّد باورهاي نادرست و ناشايست هستند و همچون غل و زنجير، او را از راهيابي به معرفت صحيح و مسير هدايت باز مي‌دارند. همان‌طور که فردي با

پژوهش درباره مقوله معرفت، و مؤلفه‌ها و مسائل حول آن، از دغدغه‌هاي مهم و بنياديني است که در دانش‌هاي معرفت‌شناسي، فلسفه، منطق، تفکر نقدي و فلسفه علم مطرح مي‌شود. قرآن کريم نيز که کتاب الهي و منشور

قرآن خود را عربي مبين و بدون اعوجاج معرفي مي‌کند و بنابراين تعاليم آن بايد براساس قوانين فهم و از جمله قوانين منطق باشد که قوانين فکر و انديشه و تعقل‌اند و قرآن سفارش مي‌کند که در آن تعقل و تدبر کنيم؛...

قلمرو تعريف، شامل حيطه تصورات و مفاهيم است و تصديقات را دربرنمي‌گيرد. به عبارتي، هرچند در برخي موارد، ميان تصور و تصديق، همراهي و مقارنت هست، اما جهت تصوري علوم و آگاهي‌هاي بشر از جهت

منابع تعريف، عبارت‌اند از ابزارهاي شناختي انسان که در فرآيند تعريف دخالت و تأثير دارند. از آنجا که تعريف، مفيد تصور است، طبيعتاً منابع تعريف خارج از منابع شناختهاي تصوري انسان نخواهند بود. شناخت‌هاي

هرچند تعاريف قرآني، تعاريف منطقي نيستند و قرآن کريم، اهدافي غير از اهداف منطقي صرف دارد، مي‌توان گفت قرآن کريم به تعريف در معناي وسيع آن، اهتمام ويژه دارد و اگر درصدد مقايسه و تطبيق باشيم، مي‌توان

در قرآن کريم علم از منظرهاي مختلف تقسيم شده است؛ گاهي به لحاظ ابزار مثل علم از طريق حواس و يا غيرحواس و تقسيم حواس نيز به حواس ظاهري و باطني و در مواردي به لحاظ نحوه ادراک مثل شهودي يا حصولي

يکي از ويژگي‌هاي اسلام و فرهنگ قرآن، واقع‌گرايي معرفتي است. آيات قرآن سرشار از بيان‌ها و تذکراتي است که انسان را به کسب شناخت از عالم هستي و وجود خود انسان توجه داده و آثار اين توجه و کسب معرفت را

گفته‌اند پاسخی كه خداوند به درخواست اعجاز از حضرت محمد داده است، هیچ ارتباطی به درخواست آنان ندارد و این خود، دلیل بر معجزه نداشتن حضرت محمد است.